Maand: september 2020

‘Help! Mijn hoogsensitieve kind zegt dat het gepest wordt!‘ ‘Mijn kind wordt gepest.’ Of ‘mijn kind maakt van een mug een olifant en zegt vaak dat het gepest wordt!’ Dat hoogsensitieve kinderen gevoeliger zijn is duidelijk. En die gevoeligheid is er óók in vriendschappen en op het schoolplein. Hoogsensitieve kinderen voelen zich vaker slachtoffer van pestgedrag. In dit blog lees je er meer over.

Hoogsensitieve kinderen voelen zich vaak anders dan andere kinderen. En als je als moeder ook hoogsensitief bent herken je dat misschien ook wel. Op zich niet zo gek ook, los van dat we het misschien wel eens anders zouden willen voelen. 15 tot 20 procent van de mensen is hoogsensitief. Dat betekent dat 80 tot 85 procent van de mensen dat niet of in mindere mate is.

En je kunt je voorstellen dat als jouw kind op school zit en van alle opmerkt, van de emoties van alle kinderen en de juf of meester, tot een klikkende pen, een tikkende voet, een vrachtwagen naast de school, de felle zon die naar binnen schijnt, de geur van pindakaas van het kind naast hem en als andere kinderen dat niet voelen, zien, proeven, horen en ruiken… dat dat soms best alleen kan voelen.

Hoogsensitieve kinderen hebben vaak andere verwachtingen van een vriendschap.

Hoogsensitieve kinderen hebben vaak ook andere verwachtingen van een vriendschap. Rechtvaardigheid en oprechtheid is heel belangrijk voor ze. Als een vriend of vriendin hun vertrouwen schaadt kunnen ze daar heel veel last van hebben en meer tijd nodig hebben om dat te verwerken. Soms herstelt de vriendschap zich, maar soms ook niet.

Je denkt misschien, dat werkt toch bij alle kinderen zo? Jazeker. Ieder kind heeft wel eens een conflict met een vriend of een vriendin. Hoogsensitieve kinderen blijven er alleen vaak langer bij hangen. En hebben vaak meer moeite om het los te laten wat er gebeurd is. En precies dat maakt dat ze ook vaker mikpunt van pesterijen en plagerijen zijn. Vaak is het zo dat ze jaren later nog precies weten wat er eerder gebeurd is.

Het kan voor kinderen best spannend zijn om met hun ouders te delen dat ze gepest worden of dat ze het niet fijn hebben op school. Helemaal hoogsensitieve kinderen willen vaak graag dat hun ouders zich fijn voelen en zullen het misschien niet vertellen en het zelf willen oplossen. Misschien is er in de omgeving van je kind iemand anders met wie het graag praat en het wel aan vertelt. Een opa of oma, een oom of tante.

En hoe verder als je kind vertelt dat het gepest wordt?

Als je kind vertelt dat het gepest wordt, is het belangrijk om er bij stil te staan, bij wat er gebeurd is. Ik hoor van ouders vaak dat hun kind snel denkt dat het gepest wordt. En de gevoeligheid heeft daar zéker een rol in. Je kunt je voorstellen dat als je alle prikkels sterker (en meer) binnen krijgt en die ook nog eens diepgaander verwerkt worden, dat dat ook gebeurt bij prikkels die niet fijn zijn. Zoals een gemene opmerking, of als dingen (volgens jouw kind) niet rechtvaardig verlopen. Het kan soms best een uitdaging zijn om te achterhalen wat er nou eigenlijk gebeurd is. Contact met de juf of meester kan daarbij helpen. Wat HEEL belangrijk is, is dat je het gevoel van jouw kind erkent. Het kan best zijn dat je zelf denkt ‘het valt allemaal wel mee, je maakt van een mug een olifant!’. Probeer die gedachte even te parkeren en aandacht te hebben voor hoe je kind zich voelt. Het gevoel erkennen en soms ook de situatie relativeren. Uiteggen dat andere kinderen (en volwassenen) de situatie anders zien en dat het zou kunnen zijn dat ze bijvoorbeeld andere verwachtingen hebben van een vriendschap.

Leer je kind dat andere mensen niet kunnen ruiken hoe het zich voelt, en wat zijn behoeften zijn. Dus als je kind vaker tegen andere verwachtingen binnen vriendschappen aanloopt, het daar iets mee zou kunnen doen. Bijvoorbeeld uitspreken wat de wensen van je kind in de vriendschap zijn, samen een keer nadenken over de dingen die ze leuk vinden om samen te doen, maar óók eerlijk grenzen aangeven als het niet goed voelt of als er iets gebeurt wat je kind niet leuk vindt. Hierdoor zorgt je kind ook goed voor zichzelf. En dat is mega belangrijk om ervoor te zorgen dat je kind zich fijn voelt en niet rondloopt met een vol hoofd. Met een vol hoofd wordt spelen met een vriendje of vriendinnetje vaak ook niet makkelijker en gezelliger ?

Kinderen mogen ook nog leren waar ze invloed op hebben en waar ze geen invloed op hebben. We kunnen nu eenmaal niet alles veranderen. Iedereen is anders en heeft andere behoeften. Je kunt een oefening doen met de cirkel van invloed en betrokkenheid. Sommige dingen kan je veranderen, andere dingen niet. Kijk per onderdeel in welke cirkel het past. Hoogsensitieve kinderen zijn vaak beelddenkers en het kan ze helpen het letterlijk te zien dat het buiten hun cirkel van invloed valt. Platform mindset heeft hier een mooie printable voor op hun website staan. Klik HIER om die aan te vragen.

Bespreek ook zeker met de juf of meester hoe jullie samen een oplossing kunnen vinden en wat jullie er samen aan kunnen doen om er voor te zorgen dat jouw kind zich weer fijn voelt op school. Geef je kind het gevoel dat jullie er SAMEN mee aan de slag gaan. Dat je je kind steunt. Dat geeft vertrouwen.

Merk jij dat jouw kind de laatste tijd niet lekker in zijn vel zit? En dat je kind met tegenzin naar school gaat? Dat het sneller op zijn teentjes getrapt is en een vol hoofd heeft? Het kan écht anders. Wil je weten hoe ik jullie daarbij kan helpen? Of gewoon een keer een half uur sparren en alvast wat handvatten krijgen waar je zelf mee aan de slag kunt? Plan hieronder je gratis kennismakingssessie in!

Ook kan je mijn gratis e-book ‘in vijf stappen naar meer rust in je gezin’ downloaden om samen met je kind aan de slag te gaan.

Een blog over een leuke dag met een terugweg vol herrie en uiteindelijk dikke knuffels. Soms is die ontlading door een boze of verdrietige bui onvermijdelijk. En hoe jij daar op reageert als moeder bepaalt weer het verloop van de rest van de dag. Maar soms is jouw emmertje ook al vol. Ik vertel je in dit blog hoe mijn dag een aantal maanden geleden verliep en welke omstandigheden daar invloed op hadden.

We vertrokken met de fietsen achterop naar de Utrechtse Heuvelrug mountainbiken. Het was heerlijk weer. Mooi parcours en we hadden er zin in! Om de beurten een rondje met de oudste en de ander met onze dochter in de speeltuin. Een fijne middag. Verbinding met elkaar. Plezier. Ontspanning.

Op de terugweg in de auto was de koek ‘ineens’ op. Twee krijsende kinderen. Niet gewoon huilen, nee echt krijsen. Moe van alle indrukken, de inspanning, de spanning die een mountainbike parcours en een drukke speeltuin óók met zich meebrengen. Ondanks dat het wel heel leuk was en we twee hele blije kinderen hadden! Want dat is óók die gevoeligheid. Leuke indrukken zijn óók indrukken die tijd nodig hebben om verwerkt te worden.

Stel je verwachtingen bij.

Op dagen als deze dan is het belangrijk om je er als moeder van bewust te zijn dat je niet teveel meer moet verwachten. Ik haalde macaroni uit de vriezer. Zette de kinderen om de beurt onder de douche (water zorgt voor ontprikkeling, alle spanningen van je af spoelen.), gaf ze allebei een dikke knuffel en stopte ze vroeg in bed.

En vandaag, een dag later, genieten we na van de leuke dag die we gisteren hadden! Want die diepgaande verwerking… die doet zijn best wel en werkt dus ook nog even door ?

Soms werkt niets anders dan die ontlading. En is het niet anders.

De moraal van dit verhaal: soms moet je een boze of verdrietige bui op de koop toe nemen na een leuke dag. En die boze of verdrietige bui is ook gewoon niet altijd te voorkomen. Soms is dat de enige manier om te kunnen ontladen en werkt niets anders meer.

Ook jouw slaap en waar je zit in je menstruatiecyclus heeft invloed op hoe JIJ reageert.

En ik zal eerlijk zijn, ik had die dag dat we weggingen lekker geslapen, voelde me uitgerust, ik zat in de lente van mijn menstruatiecyclus en voelde me nog geen chagrijnige herfst of winterheks. Deze combinatie maakte voor mij ook dat ik die dag dat soort buien van mijn kinderen beter kon handelen. Er zijn zoveel dingen van invloed op hoe jij je voelt en hoe jij reageert op je kinderen. Had dit twee weken later gebeurt en had ik slecht geslapen, dan had de dag zoooomaar anders kunnen verlopen.

Wees lief voor jezelf lieve moeder. Daar hebben je kinderen het meest aan ?

Wil jij graag aan de slag om beter voor jezelf te zorgen? Ik help je graag op weg met mijn gratis e-book. ‘In vijf stappen meer rust in je gezin’ je kunt het e-book downloaden door op onderstaande knop te drukken. Dan kom je op de pagina waar je mijn e-book kunt aanvragen.

7 jaar geleden werd ik moeder. En ik wist nog niks. Zo voelde het in ieder geval. Voordat ik zwanger was had ik een bepaald beeld van hoe het moederschap zou zijn. Ik zag andere moeders met hun kinderwagen en kersverse baby wandelen en ook steeds meer vriendinnen werden moeder. Op de vraag ‘Gaat het goed?’ kreeg ik eigenlijk altijd een antwoord in de richting van ‘ja hoor! Beetje moe maar verder prima! We genieten volop!’ Ik keek er enorm naar uit, een eigen gezinnetje. Lekker knuffelen! En ja… ik wist ook van de gebroken nachten en de enorme verantwoordelijkheid. Maar de werkelijkheid was toch écht anders. En dat lees je in dit blog.

Een positieve test, ik was in de wolken! Zo blij! Wij mochten ook ouders worden! Ik werd moeder! De eerste twaalf weken verliepen of wat misselijkheid na top. Tot ik tijdens het fietsen en lopen wat last kreeg van mijn onderrug. Dat zou er wel bij horen. En vast vanzelf wel weer overgaan. Maar helaas. Na een week liep ik met krukken en twee weken later kon ik niet meer naar mijn werk. Of zelf douchen. Ik bleek bekkenklachten te hebben. De zwangerschap was zwaar. En het beeld van mijn kindje in mijn armen heeft me er, samen met mijn man, doorheen getrokken. Ik was voor veel dingen afhankelijk van hem. En dat voelde vreselijk. Maar was ook een enorme les in loslaten en overgave. Een les die overigens nog doorging tot na mijn tweede zwangerschap. En eigenlijk nog steeds bezig is ?

De uitgerekende datum kwam in zicht. En het werd wel wat spannender. Het was bijna zover! Dan zouden we weten wie het mini mensje in mijn buik was! De uitgerekende datum verstreek… en wonderbaarlijk genoeg, verdwenen mijn bekkenklachten als sneeuw voor de zon. En genoot ik die laatste week nog met volle teugen van het getrappel in mijn buik.

En toen was ik moeder.

Mijn zoon werd een week na de uitgerekende datum geboren. Tranen van geluk. Wat is hij mooi! ’s Middags reden we naar huis. En toen… toen begon het ‘echte werk’. Zaten we dan, met z’n tweeën, met een baby. En nu? Het was wennen, elkaar leren kennen, mijn nieuwe rol als moeder leren kennen, leren omgaan met de verandering in ons leven. En ja, ook genieten!

In zijn eigen bedje slapen, dat ging hij niet doen. Het liefst in mijn armen. Of op mijn buik. Of die van papa. Of oma. Of in de wagen. Maar niet in bed dus. En ook was hij gevoeliger voor geluid en fel licht. Als we een winkel inreden waar de tl verlichting heel fel was, kon ik er op rekenen dat ik met een huilend kind weer naar buiten ging. En zo ging het verder, blatende schapen, de mixer, de stofzuiger… En nog steeds niet zonder huilen in slaap vallen.

Dat kan toch niet zijn zoals de natuur het bedoelt heeft?

Ik overlegde het met het centrum voor jeugd en gezin. Laten huilen. Dan gaat hij vanzelf slapen. Een paar keer geprobeerd, mijn moeder hart brak. Dit kan toch niet zijn hoe de natuur het bedoeld heeft?!

Een paar jaar later volgende ik de cursus ‘Triple P’. Het krukje werd geïntroduceerd. En de gang. En ook daarbij voelde ik een enorme weerstand. Ook hierbij dacht ik, dit kan toch niet zijn zoals de natuur het bedoelt heeft? En ik ging me steeds meer verdiepen in andere mogelijkheden. Ik volgde de opleiding tot holistisch kindercoach en vond steeds meer mijn weg in het moederschap. En ik volgde steeds meer mijn gevoel.

Een les in loslaten en voelen.

En precies dat… dat is wat mijn zoon mij leerde. Loslaten en mijn gevoel volgen. Wanneer ik moeders in mijn praktijk spreek, zijn er vaak momenten waarop ze zeggen ‘Ik zou eigenlijk dit willen… maar andere mensen vinden dat ik dat niet goed aanpak.’ Of ‘ik heb veel gelezen en ik zou het zo en zo moeten aanpakken.’ De grootste les die ik geleerd heb en die ik alle moeders wil meegeven, is dat het antwoord al in je zit. Jij kent jouw kind het beste! Jij weet hoe jullie leven ingevuld is en hoe het is als je samen thuis bent. Hoe het is om jouw leven te leven. En onderdeel van jullie gezin te zijn. En NIEMAND anders weet dat zoals jij dat weet. Vertrouw op jezelf. En durf dingen te veranderen naar zoals jij voelt dat ze mogen veranderen. En ja, soms zal je iets tegenkomen wat achteraf gezien misschien helemaal niet werkt. Of wat toch nog een beetje bijgeschaafd mag worden. Maar weten dat iets niet werkt is óók kennis. En daar leer je ook weer van ? En hoe meer je jouw gevoel gaat volgen en doet wat bij jou past, hoe meer rust je binnen je gezin zult gaat voelen.

Maar wat ik óók leerde was dat goed voor mezelf zorgen prioriteit heeft. Want alleen als je goed voor jezelf zorgt, kan je goed voor je kind zorgen. En het moederschap leerde me mijn gevoeligheid op een hele andere manier kennen. Want die diepgaande verwerking, die heeft natuurlijk ook een rol in het moederschap. En helemaal de jaren waarin mijn kinderen nog écht klein waren, zat mijn emmertje meer vol dan leeg. Gewoonweg doordat ik minder tijd had voor mezelf, de gebroken nachten, huilende kinderen, bijna altijd beschikbaar zijn en gewoonweg ook nog heel veel niet weten. En nu ik dit blog typ, zitten ze allebei lekker zelf te spelen, zodat we vanmiddag weer samen iets kunnen gaan doen (en ja, ook hier gaat dat wel eens HEEL anders!).

Wil jij ook eens in gesprek over wat wél bij jou past? Bij jouw gezin past? Een gratis kennismakingssessie plan je HIER. Ook geef ik regelmatig workshops voor ouders van hoogsensitieve kinderen (met een sterke wil) en organiseer ik theekransjes voor hoogsensitieve moeders. Daar is ruimte voor het uitwisselen van ervaringen en het stellen van je vragen met gelijkgestemde vrouwen in een kleine setting. Want hoe fijn is dat, om eens met iemand te sparren die zich herkent in jouw situatie? En oplossingen te delen.