Naar een kindercoach gaan, best spannend om je hele ziel en zaligheid op tafel te leggen!

Naar een kindercoach gaan, best spannend om je hele ziel en zaligheid op tafel te leggen!

In dit blog ga ik het hebben over dat het best spannend is om naar een kindercoach te gaan. En daar dan je hele ziel en zaligheid op tafel te leggen. Maar het is natuurlijk niet zo zwart wit. Ik vind het super dapper van ouders als ze hulp zoeken omdat ze er zelf niet meer uitkomen in de opvoeding. Iets wat meer ouders zouden mogen doen wat mij betreft. Want hoe mooi is het als je jezelf als ouder de ruimte geeft om te groeien, om samen met je kind te leren wat jullie kan helpen zodat het weer gezellig wordt thuis? Zo zonde als je een lange tijd blijft aanmodderen, vol frustratie en met een machteloos gevoel. Dat kan écht anders! Het hoeft niet zo ingewikkeld en verdraaid lastig te zijn en te blijven…

Je wilt graag dat je kind gelukkig is.

Je wilt graag dat je kind gelukkig is, soms merk je dat het anders loopt. Jij als moeder kent je kind het beste. Je merkt al een tijd dat het niet lekker loopt. Er is veel strijd. Het kan best spannend zijn om dan een kindercoach te benaderen. Ik hoor van veel ouders dat het voelt als falen wanneer blijkt dat je hulp nodig hebt van buitenaf. Maar iedere ouder neemt zijn eigen kind stukken mee. Je neemt mee hoe jij vroeger opgevoed bent, wat je hebt meegemaakt in je leven etc. En juist omdat je als ouder zo dichtbij staat kan het fijn zijn om met iemand te praten die wat verder weg staat.

Met kleine veranderingen kom je vaak al een heel stuk verder. Hulp inroepen kan juíst de sleutel zijn tot rust en harmonie in huis.

Met kleine veranderingen kom je vaak al een heel stuk verder. Hulp inroepen kan juíst de sleutel zijn tot rust en harmonie in huis. Jij als moeder weet wat aandacht vraagt en waar iets mee gedaan mag worden. Als ouder leer je veel van je kind. Onze kinderen zijn spiegels. Ze laten de dingen zien die bij ons óók aandacht vragen, maar waar we ons zelf soms niet bewust van zijn. En juist daardoor kunnen jullie samen veel leren. Jij van je kind en je rol als moeder en je kind van jou.

Hoe ga jij als moeder om met de uitdagingen die op je pad komen? En mag jij fouten maken? Moet jij als moeder het altijd allemaal ‘weten’? Of mag je het ook wel eens niet weten? Juist dat zijn krachtige ingangen om samen op zoek te gaan naar wat werkt. Hierdoor doorbreek je de vicieuze cirkel. Kom je uit de steeds terugkerende strijd. En heb je ook vooral weer oog voor de mooie momenten. Want dat is vaak wat gebeurt als het niet lekker loopt. Wij mensen zijn geneigd om te kijken naar wat er niet goed gaat.

We zijn ons er vaak niet zo van bewust, maar er gaat gelukkig ook al heel veel wél goed!

Maar gelukkig gaat er ook zoveel wél goed! Een dankbaarheidslijst kan hier heel goed bij helpen. Iedere dag aan het einde van de dag even terugkijken naar wat er wél goed ging en dat kunnen kleine dingen zijn. Maak het niet te groot en te ingewikkeld voor jezelf. Maar hoe meer aandacht je geeft aan de dingen die wél goed zijn gegaan, hoe meer van dat soort momenten je ook zult zien!

En vergelijk jezelf niet met anderen, vergelijk jezelf met jezelf. Waar stond je een maand geleden, een half jaar geleden, een jaar geleden? Wat heb je in die tijd allemaal al geleerd? En wat hebben jullie samen geleerd? Vaak realiseren we ons niet dat we nu al zoveel méér weten dan een jaar geleden. En hoe graag we het ook zouden willen, we kunnen niet in één keer alles veranderen. Verandering beklijft als we het stap voor stap aanpakken.

Naast het bijhouden van een dankbaarheidslijst, geeft het ook inzicht als je voor een periode bijhoudt op welke momenten het minder lekker gaat. Want pas als je inzicht hebt in wat er gebeurt, kan je ook een andere keuze maken. Kan je iets veranderen aan jouw gedrag en dat van je kind. Op de gratis inspiratie pagina vind je een handige (gratis) template om dit in bij te houden.

Hoe ziet dat er dan uit zo’n traject bij mij als kindercoach?
Met ouders kijk ik in het intake gesprek naar de situaties waarin het niet lekker loopt, waar ouders graag verandering willen zien. We leggen alles naast elkaar en kiezen aan welk punt als eerste gewerkt zal gaan worden. Stap voor stap, zodat de verandering blijvend is. Oók als het om kindercoaching gaat, werk ik volgens deze stappen. Dan ga ik met jouw kind aan tafel en maken we samen een plan hoe we het gaan aanpakken. En dat doen we niet met ingewikkelde en saaie schema’s maar bijvoorbeeld door te tekenen, Schatgravers (een spel om kwaliteiten en valkuilen in kaart te brengen) of iets anders wat bij jouw kind past.

Maak een afspraak voor een gratis telefonische sessie van 30 minuten!
Loop jij in de opvoeding ook regelmatig tegen dezelfde dingen aan? En wil je nu eindelijk eens meer rust in huis? Wil jij je als moeder weer fijn voelen? Wil je dat je kind weer lekker in zijn vel zit? De eerste telefonische sessie van 30 minuten is gratis, hierin kunnen we jouw vraag doornemen en vertel ik je graag hoe ik jullie verder kan helpen. Wil je een afspraak maken voor de eerste telefonische sessie?

En toen lag een groot deel van onze maatschappij stil. Een blog met tips voor ouders in deze onrustige tijd.

En toen lag een groot deel van onze maatschappij stil. Een blog met tips voor ouders in deze onrustige tijd.

Vanaf zondag zijn we ineens juf of meester, naast dat we ook ouder zijn, werk hebben wat in veel gevallen doorgaat, misschien zorgen om wat de toekomst ons gaat brengen of zorgen om bijvoorbeeld ouders of anderen die in de risico groep vallen.

De rol van juf of meester vraagt andere vaardigheden van ons. En er zijn veel kinderen die toch wel even moeten wennen aan deze ‘dubbelrol’ van papa en mama. Inmiddels zie en hoor ik om me heen dat de meeste scholen een programma hebben samengesteld en lesstof online zetten zodat leerlingen gewoon verder kunnen met de lesstof.

Veel hoogsensitieve kinderen moeten wennen aan het nieuwe ritme. Net als in vakanties, of als de vakantie weer is afgelopen. Het is anders dan anders en daar hebben veel kinderen (en volwassenen) wat tijd voor nodig om aan te wennen. Gun jezelf die tijd! In dit blog deel ik graag wat tips die je kunnen helpen om weer een beetje rust in de tent te krijgen en goed voor jezelf te zorgen.

Structuur biedt houvast.

Ik heb al veel schema’s voorbij zien komen. Wij gebruiken ook een schema, iedere dag schrijven we de taken van die dag op volgorde van tijdstip op een whiteboard. En daarbij ook de pauze momenten en vrij spelen momenten. Als er een taak af is, strepen mijn kinderen de taak door. Dat biedt overzicht en geeft houvast. Ze weten waar ze aan toe zijn en welke taken er nog gaan komen. Ook sluiten wij de ‘schooldag’ duidelijk af. ‘jeeej! Tijd om vrij te spelen! De schooldag is voorbij!’

Voor sommige kinderen werkt het fijner om naast geschreven tekst in de planning ook picto’s te gebruiken. In de kleuterklassen wordt ook gewerkt met afbeeldingen. Op internet zijn genoeg afbeeldingen te vinden die je hiervoor kunt gebruiken.

Ontdek nieuwe activiteiten.
Naast dat het natuurlijk een onrustige tijd is en er veel kanten aan de huidige situatie zitten die niet fijn zijn, geeft het óók ruimte om dingen te doen waar in het dagelijks leven niet zoveel tijd voor is. Wij maakten samen klei. Een fijn recept voor super zachte klei staat op de website van Juf Bianca (recept). Kleien helpt kinderen te ontspannen. Kinderen leren door het gebruik van hun zintuigen en vooral door doen, dus door ervaren! Hoe meer ze hier ruimte voor krijgen, hoe beter ze (hun) wereld leren kennen.

Ook in de aarde wroeten en tuinieren is een mooie manier om letterlijk te aarden en te ontspannen. Wij zoeken iedere dag (met gepaste afstand tot anderen) de buitenlucht op.

Afbeelding met binnen, persoon, donut, voedsel

Automatisch gegenereerde beschrijving
zelf klei maken – recept op de website van Juf Bianca

Dankbaarheid zorgt voor meer geluksstofjes en geeft je immuunsysteem een boost!
Om ook te kunnen genieten en aandacht te hebben voor de positieve kanten die deze ‘lock down’ met zich meebrengt, helpt het om aandacht te hebben voor de dingen waar je dankbaar voor bent. Wist je dat je brein nieuwe verbindingen aanmaakt als je 21 dagen dankbaarheid uit? Iedere dag even een momentje neemt om op te schrijven of samen te bespreken waar je dankbaar voor bent? Hoe vaker je dit doet, hoe alerter je wordt op de positieve momenten tijdens je dag. En hoe vaker we dankbaar zijn, hoe meer geluksstofjes onze hersenen aanmaken en dat het ons immuunsysteem een boost geeft?! Toch wel een hele fijne bijkomstigheid!

Dankbaarheid is ook iets moois om mee te nemen in je gezin. Dit kan bijvoorbeeld door tijdens het avond eten allemaal te vertellen waar je vandaag blij van werd. Of om iedere dag iets op te schrijven waar je dankbaar voor bent en in een pot te stoppen. Een dankbaarheidsboekje is een andere manier. Leuk om later eens terug te lezen.

Hoe zorg je als ouder in deze tijd voor jezelf?
Nu we meer met elkaar binnen zitten, hebben we ook wat minder tijd om in ons eentje of juist met anderen op te laden. De één laadt op door in contact te zijn met anderen, bijvoorbeeld op een sportclub en anderen laden op door tijd alleen door te brengen. En beiden zijn op dit moment iets lastiger te realiseren. Hierdoor lopen emmertjes misschien wat sneller vol dan anders. Júist om die reden is het super belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. En je kinderen óók te leren goed voor zichzelf te zorgen.

Tips voor meer rust en ontspanning voor jezelf én voor je kinderen.

  • Neem in je dagprogramma een rust moment op. Iedereen even op zijn eigen kamer. Spreek hiervoor een tijdsduur af.
  • Start je dag met een meditatie. Mijn kinderen blijven tot 07:00 op hun kamer, ik zet mijn wekker of 06:30 en doe dan een korte meditatie. Zo begin ik de dag ontspannen. Op Spotify en Youtube staan veel geleide meditaties die je kunt gebruiken. En ook een achtergrond muziekje met bijvoorbeeld ‘Alfa golven’ die zorgen voor ontspanning. Ook meditatie geeft je immuunsysteem een flinke boost.
  • Zorg voor voldoende tijd om te bewegen, de kinderen even lekker naar buiten (indien niet verkouden/ziek en oud genoeg uiteraard..) en jij even rustig op de bank of in de tuin met een kopje thee en een boekje. Of je gaat zelf ook naar buiten en speelt lekker mee! Want zeg nou zelf, hoeveel tijd nemen wij volwassenen nou tegenwoordig om écht te spelen?
  • Geef de tijd aan met bijvoorbeeld een time timer. Kinderen kunnen zien hoe lang ze je niet mogen storen. Je kunt een time timer kopen, maar ook downloaden voor op je telefoon of tablet. Met kinderen die al kunnen klokkijken kan je andere afspraken maken.

Door tijd voor jezelf te maken en je eigen grenzen hierin aan te geven leer je je kinderen ook dat zij dit ook mogen doen om goed voor zichzelf te zorgen. Bijvoorbeeld even een boekje lezen op hun kamer, terugtrekken in hun hut (leuke activiteit voor als het wat minder lekker weer is! Hut bouwen van lakens en kussens!). Hoe consequenter je bent in het aangeven dat dit jouw tijd is, hoe sneller kinderen het ook uiteindelijk aannemen. Het kost ongeveer 21 dagen voordat nieuw gedrag een gewoonte is. Een mooie gewoonte om nu mee te beginnen en waar je tot ze de deur uit zijn profijt van hebt ? En je kinderen daarna ook. Want ook zij weten dan dat tijd voor jezelf belangrijk is.   

Tijger, tijger is het waar?
Merk je dat het toch erg druk is in het koppie van jouw kind? Of misschien in jouw eigen hoofd? De vier vragen van Byron Katie kunnen hier goed bij helpen om weer te relativeren. Hoe gebruik je die vragen?

Omschrijf de situatie voor jezelf. En beantwoord de volgende vier vragen:

Is het waar?

Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?

Hoe reageerde je, wat gebeurt er, wanneer je die gedachte gelooft?

Wie zou je zijn zonder die gedachte?

Draai de gedachte om.

Afbeelding met voedsel

Automatisch gegenereerde beschrijving
Tijger tijger is het waar?

Voor kinderen heeft Byron Katie een mooi boek geschreven. Ik gebruik dit boek heel graag in mijn praktijk en ook thuis lezen we het regelmatig. Op een eenvoudige manier wordt uitgelegd welke invloed je gedachten hebben op een situatie en op je gedrag. Een heel waardevol boek in deze tijd!

Leuke activiteit:

Leuk om eens samen mee aan de slag te gaan tussen het schoolwerk door: bedenk iets wat je wilt leren tekenen en oefen er iedere dag even mee. Schrijf op je tekening welke dag je die gemaakt hebt. En kijk over een paar weken naar jouw groei in de tekeningen. Hoe vaker je iets oefent, hoe sterker de verbindingen in je hersenen worden voor die bepaalde vaardigheid. Een leuke en speelse manier om je kind dat te laten ervaren is door te tekenen!

Ten slotte…
Ik wens iedereen veel succes deze komende tijd. Probeer óók juist te genieten van de bijzondere momenten en de tijd met elkaar.

Wil je graag meer tips of met mij sparren? Bel of mail me gerust voor een kennismakingsgesprek. Je zit nergens aan vast en we hebben een half uurtje de tijd om jouw situatie door te spreken. Plan HIER je afspraak in.

Het hoogsensitieve kind op school. Tips voor meesters, juffen en ouders

Het hoogsensitieve kind op school. Tips voor meesters, juffen en ouders

Het hoogsensitieve kind op school. School kan voor een hoogsensitief kind als heel intensief worden ervaren. Want er zijn vaak veel prikkels. Er zijn bijvoorbeeld veel geluiden, daarnaast is er veel om te zien, zijn er veel geuren, zijn er veel mensen waarvan je kunt oppikken hoe ze zich voelen en ook wordt er vaak veel van je verwacht… Dat kan er voor zorgen dat een kind op school sneller overprikkeld raakt. In dit blog deel ik tips om mee te nemen in de begeleiding van een hoogsensitief kind in de klas. Wat kan jij als meester of juf doen om een kind te ondersteunen? En welke punten kan je als ouder meenemen in gesprek met school?

De plek in de klas en rust momenten.

Wat heel goed kan helpen is, dat er een rustig plekje wordt gezocht voor het kind. Als het kind voelt aankomen dat hij in oranje of rood zit, kan het daar naar toe om weer even tot rust te komen. Een kind leert hiermee ook goed voor zichzelf te zorgen.

Ook de plek in de klas waar het kind zit kan bepalend zijn voor hoe het zijn of haar dag beleeft. Overzicht wordt vaak fijn gevonden (zijkant van de klas), niet bij een raam (afleiding van buiten, geluiden, dingen te zien en daar ‘moet’ een hoogsensitief kind iets mee doen qua verwerking). Samen een geschikte plek bepalen kan een oplossing zijn.

Tip om in gesprek te gaan over de plek in de klas:
Laat het kind de klas natekenen (tafeltjes en bureau van de juf of meester) en aangeven waar het wel, misschien of niet wil zitten. Daarna kan je samen in gesprek gaan over wat daar achter zit. Wat maakt dat een kind een plek wel of juist niet fijn vindt?

Stress, overprikkeling, eerst rustig worden om tot leren te komen.

Als een kind overprikkeld is, kan het zich niet goed concentreren. Een kind dat stress ervaart kan zijn hersenen niet op een manier gebruiken die nodig is om tot leren te komen. Hierdoor heeft het kind mogelijk de ervaring dat het niet goed genoeg zijn best doet (hoogsensitieve kinderen zijn vaak perfectionistisch en hebben faalangst), hierdoor komen er interne prikkels bij (Kind gaat over zichzelf nadenken. En wat als ik het niet goed doe? Wat als de juf boos op me wordt? En wat als mijn vrienden me langzaam vinden?), waardoor de overprikkeling nog groter wordt. En hierdoor komt het in een vicieuze cirkel terecht.

Hoe meer stress een kind ervaart, hoe meer het open zal staan voor alle prikkels van buiten (en binnen) af. En hierdoor zal het leren nog moeilijker worden en het kind zal nog meer overprikkeld raken.

Hulpmiddelen in de klas om concentratie te bevorderen.
Er zijn ook hulpmiddelen om geluid en zicht te beperken zodat het kind zich beter kan concentreren. Bijvoorbeeld een koptelefoon (bij voorkeur met een rustig muziekje, want door volledig blokken van geluidsprikkels wordt het kind nog gevoeliger voor geluid) of schermen op het tafeltje. Ik ben zelf echter meer voorstander van het zoeken van oplossingen in de klas. Ga samen met de juf of meester in gesprek over de mogelijkheden. Een rustig hoekje om te werken helpt misschien al voldoende.

Verbanden leggen en diepgaande verwerking.
Doordat er hoogsensitieve kinderen zijn die doordat ze veel prikkels binnen krijgen, heel veel creatieve ideeën krijgen, ze leggen allerlei verbanden met de dingen die ze opmerken. Waardoor ze worden afgeleid van de taak waarmee ze eigenlijk bezig waren.

Daarnaast kunnen ze zich bezig houden met hun omgeving. Ze willen anderen vaak graag helpen. In overleg met het kind kan af en toe gekozen worden voor een rustigere werkplek. Een plek aan de zijkant van de klas zorgt er voor dat het kind overzicht heeft en niet van alle kanten prikkels binnen krijgt.

Sluit aan bij het kind.
Houd er rekening mee dat 15 – 20 % van de kinderen hoogsensitief is. En 80% niet. Het kind kan zich in sommige situaties anders voelen. En de juf of meester (of jij als ouder) kan je soms verbazen over de prikkels waar het kind last van heeft. Dit kunnen bijvoorbeeld ook dingen zijn als fluisterende kinderen achter zich, tikken met een voet tegen een tafel. Maar daarnaast ook het intens kunnen inleven in een ander kind als het valt.

Vang je kind na school op.
Van veel ouders hoor ik dat het op school over het algemeen goed gaat. Maar zodra hun kind thuiskomt, hun kind een woedeuitbarsting krijgt. Kinderen die gevoeliger zijn, nemen zoals ik hierboven beschrijf veel prikkels waar. Hun emmertje zit sneller vol. En als ze dan éénmaal thuis zijn, in een voor hun veilige omgeving, dan moeten ze ontladen.

Merk je dat je kind er regelmatig tegenaan loopt dat het zich niet kan concentreren, of dat het zich onzeker voelt? Ik kijk en denk graag met je mee zodat jouw kind zich weer fijn voelt op school. Dat kan in een één of één gesprek of in de training voor kinderen van 8 tot 11 jaar ‘van faalangst naar superkracht!’

Wil je eerst sparren? Plan dan een telefonische kennismaking in! Dan bespreken we samen jouw situatie en wat ik voor jullie kan betekenen om er voor te zorgen dat jouw kind weer met plezier naar school gaat.

Gun jij jezelf een leerkuil?

Ik heb het eerder gehad over leerkuilen bij kinderen. In dit blog deel ik hoe de leerkuilen van jou als ouder bij kunnen dragen aan de ontwikkelingen van jouw kind. Want ook wij als volwassenen komen leerkuilen tegen! In ieder geval… als je wilt blijven groeien helpt dat ?

Frustratie bij nieuwe uitdagingen.

Eerder plaatste ik een post. ‘Gun jij je kind een leerkuil?’ Door een leerkuil door te gaan, leren we nieuwe dingen. En we voelen ons ook best wel eens gefrustreerd, wie wil dat nou zich gefrustreerd voelen? Maar ja, zonder leren geen groei. Dus die leerkuil is gewoon echt wel belangrijk voor ons. Het leert kinderen omgaan met frustratie, uitdagingen en ontwikkelt doorzettingsvermogen. Vaardigheden die de rest van zijn of haar leven heel goed van pas komen.

Vaardigheden ontwikkelen: omgaan met frustratie en uitdagingen en ontwikkelen van doorzettingsvermogen.

We willen de vaardigheden omgaan met frustratie, uitdagingen en ontwikkeling van doorzettingsvermogen graag stimuleren bij onze kinderen. Maar hoe zit het eigenlijk met onze eigen leerkuilen? Doe jij wel eens iets wat je moeilijk vindt? En neem jij je kind hierin mee? Wij volwassenen hebben vaak een leven gecreëerd dat wel comfortabel aanvoelt, op de uitdagingen na die we niet in de planning hadden. We hebben zelf invloed (tot op zeker hoogte uiteraard) op wat we wel of niet doen. Kiezen onze baan zelf, onze hobby’s, met welke mensen we omgaan, wat we wel of niet eten. En kinderen hebben zich tóch meer te voegen.


Een kind leert meer van wat jij doet dan van wat je zegt.

Een kind leert meer van wat jij doet dan van wat je zegt. Neem je kind ook af en toe mee in jouw leerprocessen. Een leuke manier hiervoor is dat je tijdens het eten vraagt: ‘Wat heb jij vandaag geleerd?’ of vertelt over een uitdaging die vandaag op jouw pad kwam. En dat jij nieuwe dingen misschien ook best wel spannend vindt.

Mijn hardloopleerkuil.

Zo is hardlopen voor mij best een uitdaging. Geloof me als ik je vertel dat ik die muur in het midden van de leerkuil nog regelmatig tegenkom als ik weer een stap verder ben. Steeds weer opnieuw proberen wat werkt, tactiek aanpassen, andere oefeningen, op andere tijdstippen hardlopen, andere voeding tot me nemen, rekening houden met mijn cyclus. Maar tóch blijven gaan! En proberen, en proberen en proberen… En dan hebben we het hier over 5 kilometer. Niet over de marathon ? Uiteindelijk lukte het me in september de 5 kilometer achter elkaar te lopen. En ik voelde me zo trots! Mijn doorzettingsvermogen heeft zich door deze ‘hardloopleerkuil’ weer verder ontwikkeld. Iets wat ik weer meeneem in andere leerkuilen en uitdagingen. Ik vertel mijn kinderen ook hoe ik de hardloopleerkuil ervaar. Dat ik soms écht geen zin heb om te gaan, dat ik me moe voel, dat ik het moeilijk vind. Maar óók dat ik weer een stukje verder ben geweest, of dat het sneller ging dan de vorige keer! En dat je van trainen sterker wordt. Van oefenen, oefenen en nog eens oefenen.

Wil jij meer weten over de leerkuil, faalangst en hoe je je kind kunt helpen? Dan is deze training wat voor jullie:

Mijn eigen zoektocht in de wereld van hooggevoeligheid.

Mijn eigen zoektocht in de wereld van hooggevoeligheid.

‘Iedereen zegt tegenwoordig dat hij hooggevoelig of hoogsensitief is!’ of ‘hooggevoeligheid, weer zo’n modegril!’ In dit blog deel ik een stukje van mijn eigen zoektocht in de wereld van hooggevoeligheid. Een zoektocht die nooit afgelopen is en het leven lang doorgaat en waarin ik iedere dag weer leer! Ik hoop andere moeders hier herkenning mee te geven. Want ik denk dat hooggevoelige moeders al vaak genoeg denken dat ze ‘anders dan anderen’ zijn.

Ik kreeg een burn-out en kwam erachter dat ik hoogsensitief ben.

Jaren geleden kreeg ik een burn-out. Het was te druk op werk. Daar schreef ik het aan toe. Dus gewoon beter mijn werk plannen. Want dan zou het vast niet meer gebeuren. Ik kwam bij een coach terecht die me wat testjes liet invullen. Testjes over wat ik belangrijk vond, wat mijn waarden zijn. En wat ik lastig vond. Uit de gesprekken en de testjes kwam naar voren dat ik toch best wel heel gevoelig ben voor drukte. Ze vroeg me of ik bekend was met ‘hooggevoeligheid’? Nee dat was ik niet.. En dat zou ik vast en zeker niet zijn, want ik vond een avondje uitgaan heel leuk! En gezellig met vriendinnen afspreken, naar verjaardagen gaan…  Ze legde me uit dat hooggevoeligheid en introvert zijn (waar ik het mee vergeleek) echt twee aparte dingen zijn. En dat extraverte mensen óók hooggevoelig kunnen zijn. Stof tot nadenken…

Ik herkende mezelf steeds meer in de kenmerken van hoogsensitiviteit.

Ik verslond boeken over hoogsensitiviteit. En ik herkende me er meer en meer in. Langzaamaan begonnen de puzzelstukjes op zijn plek te vallen. En ik begon te voelen. Want ja ik vond de verjaardagen heel erg leuk, het veel afspreken met vriendinnen heel gezellig, de avondjes uit óók nog steeds heel leuk. Maar blijkbaar vonden mijn lijf en geest al die afspraken achter elkaar en na een lange werkdag toch echt minder leuk… en hebben ze samen geprobeerd het me te vertellen, door te schreeuwen.. de burn-out. Eindelijk ging ik luisteren.

Waardoor loopt jouw emmertje sneller vol?
Door de intense verwerking krijgen hoogsensitieve mensen veel meer prikkels binnen. Denk aan kantoortuinen, rinkelende telefoons, de hele dag mensen om je heen die van alles voelen, warmte, kou, negatieve sfeer etc. etc. En dit zorgt ervoor, als je inderdaad gevoeliger bent, dat je emmertje snel volloopt. En daarom is het zo belangrijk om te herkennen WAT maakt dat jouw emmertje snel volloopt. Om daardoor te voorkomen dat je bijvoorbeeld een burn-out krijgt.

Gevoeligheid is voor iedereen anders.
Ieder mens is gevoelig, de één wat meer dan de ander. En soms denken mensen dat ze niet gevoelig zijn, maar zijn ze er heel goed in geworden om niet te voelen. Én iedereen heeft zijn of haar gevoeligheid op een ander vlak. Ik zelf ben bijvoorbeeld heel gevoelig voor geluid en sferen, voel makkelijk aan hoe andere mensen zich voelen. En één van mijn kinderen is bijvoorbeeld heel gevoelig voor geuren. Ook kan het sterk wisselen per periode van je leven. Jonge moeders hebben vaak slaapgebrek en daardoor is hun emmertje sneller vol. Alle prikkels komen dan ook meer binnen.

Voelen, bewust worden van wat iets met je doet.
Hoe meer ik ging voelen, voelen welke invloed voeding, afspraken, omgang met bepaalde personen, bewegen, ontspanning etc. op mij hadden, hoe meer ik er rekening mee ging houden. Stap voor stap ging ik uitzoeken wat voor mij werkt. Wat voor een ander werkt, werkt misschien niet voor jou.

Stap voor stap ontdekken en leren wat goed voor mij is.
Het eerste waar ik mee begonnen ben ik agenda beheer. Als ik iets afspreek ’s avonds, dan probeer ik de twee avonden eromheen zoveel mogelijk leeg te houden. En als ik op die dag toch zin heb om spontaan iets af te spreken dan kan dat natuurlijk alsnog. Ik creëerde hierdoor ruimte voor mezelf, ruimte om op te laden. Het tweede waar ik snel rekening mee ging houden is boodschappen doen. Dat doe ik nu graag op momenten waarop het in de supermarkt geen spitsuur is ? En zo ging ik verder, steeds meer voelen en in de gaten krijgen van wat mij energie kostte of juist energie gaf. En daarin een balans vinden.

Voeding
Inmiddels ben ik me veel bewuster van wat voeding met me doet, dat ik niet goed reageer op bepaalde voedingsstoffen zoals bijvoorbeeld melk en brood. Maar dat ik juist super veel energie krijg van salade en nootjes en rauwkost als snacks.

Menstruatiecyclus, de maan en de seizoenen.
Er komt steeds weer iets bij. Zo ben ik nu al ongeveer een jaar mijn menstruatie cyclus aan het volgen en zorg ik ervoor dat de week voor mijn menstruatie een rustigere week is waarin ik meer naar binnen gericht kan zijn. Dan geef ik meer ruimte aan mediteren. En ook de seizoenen en de stand van de maan hebben invloed op onze energie. Stap voor stap leer ik mezelf beter kennen. En zoals ik al schreef, het is en blijft een leven lang leren. En in de ene periode zal het makkelijker gaan dan in de andere periode. Maar zo lang je zelf weet hoe je je balans weer kunt hervinden, komt het goed!

Wil je ook een volgende stap maken in jouw zoektocht naar jezelf? Ik organiseer regelmatig theekransjes voor hoogsensitieve moeders. De info vind je hier.

Heb je naar aanleiding van dit blog vragen? Of lijkt het je fijn als ik een stukje met je meeloop in jouw zoektocht? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek!

Fout: Contact formulier niet gevonden.


Tips voor ouders van hoogsensitieve kinderen met faalangst.

Tips voor ouders van hoogsensitieve kinderen met faalangst.

Veel hoogsensitieve kinderen vinden nieuwe dingen spannend. Iedere keer wanneer ze in een nieuwe situatie terechtkomen of in een situatie waarin ze nog niet vaak geweest zijn, verkennen ze als het ware de omgeving. De informatie wordt diepgaand verwerkt. Daarnaast willen veel gevoelige kinderen het heel goed doen, misschien zelfs perfect. Perfectionisme is een veelvoorkomende eigenschap bij hoogsensitiviteit en kan leiden tot faalangst. In dit blog deel ik tips voor ouders van hoogsensitieve kinderen met faalangst.

Zwemles
Donderdagavond tijdens het eten begint het al. Ze weet dat het morgen vrijdag is. En ze weet wat dat betekent. Zwemles. Dikke tranen. ‘Mama ik vind zwemles een beetje spannend!’ Vrijdag ochtend gaat het verder, weer dikke tranen. Ik wil niet naar zwemles. Ik heb keelpijn, mijn buik doet pijn, ik ben ziek.

Als we het zwembad inlopen wederom dikke tranen. Ik wil écht niet. Ik vind het écht spannend en ik heb écht buikpijn en keelpijn. Maar ze weet dat ze toch moet, toch het water in. Want ze wilde op zwemles. Ze gaat. Door haar angst heen. Springen, hoofd onder water, spetteren. Omdat het zo ‘hoort’. Omdat dat is wat er tijdens die zwemles moet gebeuren en wat anderen van haar verwachten.

uitleg over comfortzone, paniekzone en leerzone. Hoe help je je kind hiermee om te gaan? Ik geef in maart 2020 de training 'spelen met de kracht van gedachten' om kinderen van 8 tot 11 jaar hiermee te ondersteunen.

Rejection Sensitivity

Hoogsensitieve kinderen weten goed wat er van ze verwacht wordt en voelen eerder de afwijzing. Zelf de kleinste verandering, frons, rimpel op het gezicht van een badmeester kan ervoor zorgen dat het kind de conclusie trekt dat het niet goed zijn best doet. Dus je aanpassen en beter je best doen. Maar hierdoor gaan gevoelige kinderen over hun eigen grens.

Afwijzing activeert dezelfde gebieden in de hersenen als fysieke pijn. Je kunt je dus voorstellen dat afwijzing daadwerkelijk als pijn wordt ervaren. En dat kinderen dat willen voorkomen (en wij volwassenen net zo goed…).

Help je kind te luisteren naar zijn lichaam. Te voelen.

Het is belangrijk om je kind te laten voelen. Voelen dat iets spannend is, voelen dat je kind iets niet leuk vind om te doen. Als je kind niet leert voelen, niet leert luisteren naar zijn of haar lichaam, dan kan het langdrurig over zijn of haar grenzen heengaan nu stress opleveren en later tot een burn-out leiden. Dat betekent niet dat je kind dan maar niet moet doen wat het spannend vindt, hier kom ik later in dit blog op terug.

Hoofdpijn, buikpijn, keelpijn, fysieke klachten..
Hoogsensitieve kinderen hebben vaak hoofdpijn, buikpijn, keelpijn of andere fysieke klachten als ze iets spannend vinden. Ze stellen zich niet aan. Ze hebben écht pijn. En vinden het écht spannend. Als ouder kan je soms denken: ‘stel je niet zo aan! Net was er nog niets aan de hand en heb je nog gewoon iets gegeten!’ Maar voor je kind is het ECHT. Je kind vind het ECHT spannend en heeft ECHT buikpijn/hoofdpijn/keelpijn. En je kind heeft jou juist op deze momenten zo hard nodig. Een troostende knuffel. Erkenning voor het spannende gevoel. En dat dat spannende gevoel er mag zijn, dat het er soms bij hoort.

Leef voor hoe je kind met emoties kan omgaan.
Laat je kind zien dat jij ook wel eens iets spannend vindt. Of vertel over iets wat je zelf als kind spannend vond. Ik had als kind een bloedhekel aan zwemmen en nog steeds eigenlijk. Toen ik mijn A diploma haalde in een zwembad en daarna met zwemles overging naar een ander zwembad wilde ik weer met kurken zwemmen. Want nee ik kon het echt niet…. Door je kind over je eigen ervaringen te vertellen laat je zien dat je ook kan groeien. Soms sluit het beter aan als je met je kind praat over iets wat het eerst ook spannend vond, maar nu niet meer. Bijvoorbeeld fietsen zonder zijwieltjes.

Het is ook helpend als je je eigen emoties benoemt, gedurende de dag. Daardoor leren kinderen dat emoties bij het leven horen. Dat ze komen en gaan. Dat ze onmisbaar zijn. Dat het signalen zijn. Ze laten ons zien wat er speelt. En dat er misschien iets mag veranderen of juist mag blijven.

Maak de stappen kleiner.
Stel… dat je kind iets spannend vindt. Kijk dan samen of je de stappen kleiner kunt maken. Daardoor zal het misschien niet vanuit de comfortzonde meteen doorschieten naar de paniekzone. Door het doel kleiner te maken, voelt de stap kleiner. En daardoor wordt het overzichtelijker voor je kind. En probeer de leerervaring voor je kind niet weg te nemen. Je kind leert ook van deze spannende momenten weer nieuwe dingen. En ontwikkelt bijvoorbeeld zijn doorzettingsvermogen!

faalangst bij hoogsensitieve kinderen, stappen kleiner maken zodat ze niet in één keer in de paniekzone komen.
de leerkuil: Bazalt

Spelen met de kracht van gedachten.
Vind jouw kind ook veel nieuwe dingen spannend? En heb je het idee dat je kind misschien faalangst heeft? Dan is de training: ‘spelen met de kracht van gedachten’ iets voor jouw kind.

In de training gaan we in een klein groepje met kinderen van 8 tot 11 jaar spelenderwijs ontdekken hoe onze gedachten ons kunnen belemmeren maar juist ook hoe ze ons kunnen helpen! Aanmelden of meer info? Dat kan hier.

Wil je meer weten over ‘het hoogsensitieve kind’ ? Dan is de ouderworkshop iets voor jou! Die vind je hier.

Help! Mijn kind vertelt nooit iets over school!

Help! Mijn kind vertelt nooit iets over school!

Je vraagt aan je kind ‘hoe was het vandaag op school?’ en krijgt als antwoord ‘goed’. Je vraagt vervolgens ‘wat heb je allemaal gedaan’ en krijgt daarop als antwoord ‘weet ik niet meer’.

Als ouder is het toch wel fijn als je weet hoe je kind het heeft op school. Sommige kinderen laten duidelijk door hun gedrag merken hoe hun schooldag was. Maar er zijn ook veel kinderen die weinig vertellen. Wat kan helpen om toch wat meer te weten te komen over de schooldag?

Hoe help je je kind te vertellen over de schooldag?

Jonge kinderen vinden het nog moeilijk om informatie terug te halen van bijvoorbeeld het begin van de schooldag. Tegenwoordig hebben veel scholen een app waarin wel eens wat gedeeld wordt over wat de kinderen gaan doen, wat ze gedaan hebben (misschien foto’s die je weer kunt gebruiken om over in gesprek te gaan met je kind) of met welk thema ze werken. Ook wordt in de lagere groepen vaak gewerkt met ‘taakjes’, als je als ouder aan het begin van de week weet welke taakjes er voor die week op de planning staan, kan je er gericht naar vragen later in die week.

Bij de oudere kinderen kan je bijvoorbeeld vragen ‘wat vond je vandaag het leukste op school? Of wat vond je het stomste op school?’ En op het antwoord vervolgens weer doorvragen.  

Soms heeft je kind ook even tijd nodig om rustig thuis te komen en te ontspannen. Als jij gewerkt hebt, heb je misschien ook geen zin om meteen van alles te vertellen. Het kan best zijn dat je kind liever tijdens het avond eten verteld over zijn dag, of bij het naar bed gaan.

Een nieuwe fase, een kind van rond de 9 jaar gaat de wereld met een kritischere blik bekijken.

Soms zijn er dingen die je kind moeilijk vindt om te bespreken met jou als ouder. Rond de 9 jaar maken kinderen een ontwikkeling door waardoor ze de wereld ‘ineens’ anders zien. En ook zien dat jij als ouder bijvoorbeeld fouten maakt. Ze gaan kritischer kijken naar de wereld en leren hun eigen ik kennen. Als je merkt dat je kind met zorgen rondloopt, maar het lastig vindt om daar over te praten, dan kan het helpen om je kind een dagboek te geven, of een zorgendoosje. Je kind kan op een briefje schrijven of tekenen waar het zich zorgen over maakt en het briefje in het doosje stoppen. Soms is het opschrijven al voldoende en anders zou je op een later moment samen kunnen kijken wat er in het doosje zit. Andere leuke manieren om de dag door te nemen zijn bijvoorbeeld het smoeltjesschrift en slaapklets.

Wil jij meer weten over de ontwikkeling van het 9-jarige kind? Ik geef regelmatig workshops over deze ontwikkelingsfase. Wil je meer info? Neem gerust contact op!

Fout: Contact formulier niet gevonden.

De eerst volgende datum voor de workshop is donderdag 6 februari van 19:30 tot 21:30 bij K&O Katwijk. Klik hier om je aan te melden voor deze workshop!

Mijn andere workshops en trainingen voor ouders en kinderen vind je hier.

De frustraties van een jonge moeder.

De frustraties van een jonge moeder.

Onlangs hoorde ik een moeder gillen tegen haar kind ‘KAPPEN! KAP NU MET DAT GEHUIL! STOP STOP STOP!’ De frustratie klonk door uit haar woorden. En haar kind ging alleen maar harder huilen.

De jongen ging voor het eerst naar school, wennen. En dan verandert er zooooveel voor een kind. Er komt zo ontzettend veel af op een kind dat net naar school gaat. Alles is anders. Je bent niet meer bij mama, je ‘moet’ de hele dag allemaal dingen, vaak zijn er nog ongeveer 20 andere kinderen of misschien zelfs meer. Je kent de juf niet. Morgen is er misschien een andere juf. Je hebt trek, maar je MOET echt wachten tot de pauze. De regels… verdeling van speelgoed. Als de plasketting er niet hangt moet je wachten tot je naar de wc mag en als je in de kring zit mag je niet naar de wc, een kiesbord. En in de klas is ook al zoveel te zien en te doen. Dus voor een jong kind zo ontzettend veel om aan te wennen en te verwerken.

Hoogsensitieve kinderen voelen sferen aan en hebben vaak meer tijd nodig om te wennen aan nieuwe situaties.

Hoogsensitieve kinderen voelen de sfeer aan, hoe de andere kinderen in hun vel zitten, ze voelen het als de juf zich moe voelt omdat ze niet lekker geslapen heeft. En dan hun eigen onzekerheid nog. Dat is heel erg veel om te verwerken voor zo’n ukkie. En daarom dus extra belangrijk dat jij als moeder je kind hierbij helpt. Dat je uitleg geeft over wat je kind misschien allemaal voelt en meemaakt. En natuurlijk, we zijn allemaal mens. De ene dag lukt het beter dan de andere dag om je kind op te vangen en te ondersteunen. Want ook als ouder neem je ‘bagage’ mee in hoe je reageert op een situatie en op je kind.

Net zoals kinderen nog heel veel andere dingen mogen leren, is ook het omgaan met nieuwe situatie, maar ook de dingen die ze voelen, emoties, iets wat ze nog mogen gaan leren. En daar hebben ze jou als moeder bij nodig.

Een boze bui heeft ons wat te vertellen.

Emoties hebben ons iets te vertellen. Ze geven een signaal af vanuit ons binnenste, een signaal waar we naar mogen kijken. En net zoals het kind in dit voorbeeld mag leren omgaan met nieuwe situaties, is er voor de moeder ook iets te leren. De frustratie klonk door uit haar woorden. Misschien had de moeder gehoopt op een rustige ochtend, nu haar kind eindelijk naar school ging. Zodat ze wat meer ruimte voor zichzelf zou hebben om op te laden. Of misschien voelde ze zich moe na een korte nacht. Dus ook als je zelf bijvoorbeeld frusratie voelt, is het interessant om op onderzoek uit te gaan om te ontdekken waar die frustratie vandaan komt. Wat heeft ‘frustratie’ jou te vertellen?

Hoe leer ik mijn kind omgaan met emoties?

Om je kind mee te nemen in de wereld van emoties is het boek ‘Het kleurenmonster’ een heel leuk boek, geschreven door Anna Llenas. In het kleurenmonster worden blij, verdrietig, boos, bang en rustig besproken. Door op een rustig moment het boek samen te lezen en er over te praten, raakt je kind spelenderwijs meer bekend met emoties.

Voor oudere kinderen kan het helpen om situaties na te bespreken en de emoties te benoemen. Dus bijvoorbeeld: ‘Ik heb het idee dat je je boos voelt.. klopt dat?’ En wat enorm ondersteunt is als jij als moeder ook jouw eigen emoties benoemt. Dus als je je blij voelt dit benoemt en toelicht waardoor het komt dat je je blij voelt. Of als je je gefrustreerd voelt, waar dit vandaan komt. En wat je er vervolgens mee doet. Kinderen leren van wat ze je zien doen!

Mijn kind vindt het lastig om te praten over hoe het zich voelt.
En als je kind het lastig vindt om over zijn gevoelens te praten kan je ook bijvoorbeeld samen tekenen hoe je kind zich voelt. Of een dagboek bijhouden, een zorgendoosje knutselen.

Het is belangrijk om emoties de ruimt te geven en daarbij ook grenzen te geven. Je voelt wat je voelt, en dat gevoel mag er zijn. Maar gedrag begrenzen, bijvoorbeeld: niet slaan, wel een rondje rennen om het blok huizen.

Soms voelt het voor ouders onwennig om hiermee te beginnen. Kleine stapjes. En geef jezelf en je kind ruimte om het samen te leren!

Lijkt het je fijn als er iemand met je meekijkt en denkt? Je kunt een vrijblijvend kennismakingsgesprek van een half uur met mij inplannen!

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Hooggevoelig, hoogsensitief, HSP, wat is het eigenlijk?

Hooggevoelig, hoogsensitief, HSP, wat is het eigenlijk?

Zoveel termen en je hoort ze, gelukkig, steeds vaker. Niet dat ik het de bedoeling vind dat we met zijn allen lekker veel labels gaan plakken. Maar een naam voor iets geeft soms richting in je zoektocht. En het maakt het voeren van een gesprek vaak makkelijker. Hoogsensitiviteit is een karaktereigenschap en dus GEEN stoornis. Je wordt er mee geboren, het is namelijk erfelijk.

Elaine Aron introduceerde in 1996 de term ‘highly sensitive person’. Uit haar onderzoek bleek dat 15-20% van de bevolking voldoen aan de kenmerken heeft die passen bij de eigenschap hoogsensitiviteit. 30% hiervan herkent zich in de term ‘high sensations seeker’ ofwel de temperamentvolle kinderen, prikkelzoekers, kinderen met een sterke wil. Hier zal ik mijn volgende blog op terugkomen.

Hoogsensitief of hooggevoelig?
Hoogsensitief of hooggevoelig? In Nederland worden beide termen gebruikt en hebben ze dezelfde betekenis. In Vlaanderen wordt met het begrip hooggevoelig overgevoelig bedoeld. Dat is in Nederland dus niet zo. Hooggevoeligheid is de hoeveelheid prikkels die binnenkomen en hoe die verwerkt worden. En overgevoeligheid is een emotionele reactie.

Een korte toelichting op hoogsensitiviteit:
Elaine Aron omschrijft de karaktereigenschap als:

‘Een aangeboren temperament met de strategie om informatie zorgvuldig te verwerken alvorens te handelen, dat resulteert in een besef van subtiele verschillen en in snel overprikkeld raken.’


Elaine Aron heeft onderzoek verricht en kwam tot vier belangrijke kernpunten:

Diepgaande verwerking: Bedachtzaamheid, de tijd om beslissingen te nemen.

Overstimulatie: In stressvolle situaties autonome arousal (snelle hartslag, zweten) vertonen. Cognitieve activiteit neemt af en prestatie verslechterd. Bij HSP’ers komt stress sneller en vaker voor dan bij niet-HSP’ers. Bijvoorbeeld bij het bezoeken van een drukke supermarkt, een overvol winkelcentrum, spreken in openbaar en examens. Veel HSP’ers proberen dit soort situaties te vermijden. Maar dit is natuurlijk niet altijd mogelijk en ook zeker niet wenselijk. Een balans is belangrijk.

Emotionele intensiteit. : HSP’ers laten over het algemeen intensere emotionele reacties zien. Zowel in positieve als in negatieve zin. Hoe dit zich uit in volwassen leeftijd komt voort uit hoe de jeugd ervaren is. Emoties hebben altijd een functie. Ze geven een signaal. Hoogsensitieve kinderen kunnen bijvoorbeeld veel huilen of heel boos worden na een drukke dag.

Sensorische sensitiviteit: Sterk bewust van details in de omgeving. Bijvoorbeeld sneller geïrriteerd door ruwe stoffen, lawaai, geuren, smaken etc. Vaak ook een lagere pijngrens, subtiele verschillen sneller opmerken en moeite hebben met prikkels van hoge intensiteit.

Elke van Hoof
Elke van Hoof verricht ook onderzoek naar Hoogsensitiviteit. Ze is klinisch psycholoog en werkzaam aan de vrije universiteit in Brussel. Wat Elke aangeeft naar aanleiding van haar onderzoeken is dat punt 2 tot en met 4 eigenlijk een gevolg zijn van de diepgaande verwerking. De diepgaande verwerking staat dus bovenaan als kenmerk van Hoogsensitiviteit.

Als je hier meer wilt lezen over de wetenschappelijke achtergrond van hoogsensitiviteit dan kan ik je zeker haar boek Hoogsensitief’ aanraden.


Rejection sensitivity
(gevoeliger voor afwijzing in de sociale context)
Hoogsensitieve personen zijn door hun diepgaande verwerking gevoeliger voor afwijzing van anderen. Dit komt doordat de spiegelneuronen van hoogsensitieve personen sterk ontwikkeld zijn. Ze kunnen zich goed inleven in de ander en kunnen hierdoor ook goed invullen/voorspellen wat de reactie van de ander zal zijn. Maar soms is die voorspelling ook niet de juiste. Wat ik veel hoor is dat hoogsensitieve kinderen en volwassenen daarom dingen maar niet doen, uit angst voor de reactie van anderen.

Als er veel van die situaties zijn die ‘voorspeld’ worden, en als er geen andere situaties tegenover staan die die voorspellingen corrigeren, dan zal de angst groter worden. Dat wat je verwacht, zal ook gebeuren. Hoogsensitiviteit is een erfelijke eigenschap. In ieder geval één van de ouders is dus ook hoogsensitief.

Ik hoor vaak van moeders in mijn praktijk dat ze het moeilijk vinden om om te gaan met de afwijzing van anderen op hun opvoedkeuzes en de afwijzingen van het gedrag van hun kind. Ik schrijf een aparte blog over dit onderwerp. Herkenning kan hierbij fijn zijn. Ik heb daarom koffieochtenden op de agenda gezet. Tijdens deze koffieochtenden is er ruimte voor hoogsensitieve vrouwen om ervaringen te delen. Je kunt je aanmelden door het contactformulier in te vullen.

Nog even de kenmerken van hoogsensitiviteit op een rijtje:
Nemen gedetailleerder, subtieler en intenser waar
Gevoelig voor prikkels van buitenaf
Meer tijd nodig om indrukken te verwerken
Diep en rijk innerlijke belevingswereld
Voelen stemmingen en sferen goed aan
Genieten intens van bijvoorbeeld muziek, natuur en kunst.
Eigen emoties en die van anderen worden intenser ervaren
Kunnen verlegen en introvert overkomen, maar zijn het vaak niet
Plichtsgetrouw (groot verantwoordelijkheidsgevoel)
Perfectionistisch
Functioneren minder goed onder ‘toezicht’
Zorgzaam
Moeite met aangeven eigen grenzen
Sneller last van fysieke klachten
Groter risico op stemmingswisselingen, depressiviteit, angsten en verslavingen
Meer me-time nodig om op te laden

Als je goed je weg hebt gevonden in hoogsensitiviteit is het een prachtige eigenschap! Hoe meer je er over leert hoe beter je zult weten wat bij jou past. Wat jij nodig hebt om je fijn te voelen en te kunnen ontwikkelen. Een greep uit de mooie kanten:

Je gaat HSP als kracht ervaren als je goed voor jezelf zorgt. Voldoende tijd neemt om te herstellen, dingen doet die jouw als persoon voeden en waarvan je groeit en geniet.

Zoals HSP’ers moeilijkere dingen diepgaand verwerken, verwerken ze ook de dingen als muziek, kunst, de natuur, lekker eten etc. dieper. En genieten hier dus intenser van dan niet HSP’ers.

Je voelt anderen vaak haarfijn aan. En weet ook wat het knelpunt in een situatie is. Hierdoor kan je je goed inleven in de ander en de ander ondersteunen.

Je hebt een sterke intuïtie. Soms krijg je zo’n onderbuik gevoel en dan denk je.. ja dit voelt goed of juist niet. Je hebt een innerlijk kompas. Je mag er naar leren luisteren 😉

Mensen vertellen makkelijk hun verhaal aan jou.

HSP’ers hebben een innerlijke drang om zichzelf te ontwikkelen en hebben een sterk reflecterend vermogen. Hierdoor ben je je snel bewust van jezelf in allerlei situaties.

Veel HSP’ers hebben een rijke fantasie en zijn creatief. Iets creatiefs doen is ook een mooie manier om bijvoorbeeld je dag te verwerken. En om uit je hoofd in het hier en nu te komen.

Wil je weten of je hoogsensitief bent? Elaine Aron heeft een zelftest ontwikkeld. Elke van Hoof is bezig met ontwikkeling van een nieuwe test die mogelijk meer informatie geeft over een persoon. Maar voor nu geeft de test van Elaine Aron een goede indruk.

Wil je graag aan de slag met de dingen waar je tegenaan loopt? Je grenzen bewaken, je energiek voelen of je kind goed kunnen ondersteunen in deze mooie eigenschap? Neem contact op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek!

Fout: Contact formulier niet gevonden.

New

‘Hooggevoelig, ik???’

Ongeveer 7 jaar geleden had ik een burn-out. Helemaal op was ik. Het kwam door werk, ja dat was het. Dacht ik. Maar een burn-out krijg je niet ‘door werk’. Het is door een combinatie van factoren. Ik kwam in gesprek met een coach, zij vroeg me of ik bekend was met ‘hooggevoeligheid’. Dat was ik niet..

Ik genoot van de drukte, ik heb jaren in de horeca gewerkt. Hoe drukker de dagen, hoe voller het terras hoe beter! Maar ooooh wat had ik ook een enorme behoefte aan rust! Helemaal in mijn eentje, daar kon ik goed van opladen. Als kind zijnde genoot ik al van boeken lezen, ik haalde er 10 per week (maximale aantal) en las ze allemaal uit. En ook nu lees ik nog heel, heel graag! Die combinatie zorgde destijds nogal voor verwarring. Genieten van drukte,  maar me daarna ook ontzettend moe voelen en niemand om me heen willen. Wat was dat toch?!

Ik kon bijna alle vinkjes van het lijstje aanvinken…
Mijn coach gaf me een lijstje met punten die hooggevoeligheid kenmerken. Check, check, check, check, check, check… en ik besloot het boek van Elaine Aron (grondlegger van hooggevoeligheid) te lezen. Opnieuw… check, check, check… goh het lijkt wel alsof iemand een boek over MIJ heeft geschreven! Ik verdiepte me er meer en meer in, inmiddels heb ik ontzettend veel boeken over hoogsensitiviteit gelezen, me laten bijscholen en vind ik het niet zo vreemd meer dat ik 7 jaar geleden een burn-out had. Hooggevoelige mensen zijn gevoeliger voor prikkels en verwerken die prikkels ook nog eens dieper. En het is daarom super belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en die rust te pakken als je daar zo’n behoefte aan hebt. En te doseren… en je grenzen aan te geven… genoeg om te leren ?

Kleine gevoeligheden, ik was anders dan veel anderen..
Afgelopen woensdag was ik op nieuwjaarsbezoek bij mijn opa, ik wiebelde op mijn stoel. ‘kriebel! Er zit een haar in mijn shirt!’ mijn opa en man keken me vragend aan en mijn opa vroeg ‘hoe kan je dat nou voelen?!’ en dit soort kleine dingetjes heb ik altijd gehad. Zo vond ik het bijvoorbeeld vreselijk als er een vriendinnetje bij mij kwam spelen en ze op het mijn bed ging zitten. ’s Avonds als ik naar bed ging rook mijn bed niet meer naar mij, maar naar haar! En ik bekommerde me om de insecten, genoot van de zomerse dagen op het strand en in het bos.



Voldoen aan de verwachtingen van de rest van de wereld.
Maar ik voelde ook heel sterk aan wat anderen van mij verwachtten. En dit zorgde ervoor dat ik me ging aanpassen, aanpassen aan wat mensen graag wilden zien. Of wat ik DACHT dat mensen graag wilden zien. Zo hadden wij vroeger een hond, Kayla. En als mijn vader naar het buitenland was voor werk, dan liet mijn moeder haar ’s avonds uit. En ik nam zo aan dat mijn moeder het ongezellig vond om in haar eentje te lopen. Dus liep ik mee. En dus voelde ik me de volgende dag moe omdat ik te laat naar bed was gegaan. Maar de verbinding was erg belangrijk. En voldoen aan de verwachting..

En dat nam ik gedurende mijn jeugd mee. Mijn pubertijd in en ook daar probeerde ik te voldoen aan verwachtingen van anderen. Nog net even dat ene dossier erbij pakken op werk, ceremoniemeester zijn op een bruiloft? Geen probleem! Mijn verjaardag moest tot in de puntjes geregeld worden, want het moest PERFECT! Tot ik dus in de burn-out terecht kwam. Zelfs boodschappen doen was teveel. Zoveel geluiden, zoveel mensen, felle lichten. Ik was uitgeput als ik thuiskwam.

Ik herstelde stukje bij beetje van mijn burn-out, leerde mezelf beter kennen. Maar de gevoeligheid bleef. Maar door de gesprekken met mijn coach kwam ik er dus achter dat die gevoeligheid iets is wat bij mij hoort. En dus iets is wat niet zal verdwijnen. Maar juist iets is wat ik ruimte mag geven. In de loop der jaren heb ik hierin steeds meer mijn weg gevonden. En ik leer nog steeds! Want ontwikkeling is iets wat je leven lang doorgaat! Steeds op een ander vlak en steeds een laagje dieper.

Wat doe ik nu anders?
De dingen die je helpen zijn voor iedereen anders. Er zal overlap in zitten, maar ieder persoon is anders en ieder persoon heeft andere behoeften, een andere invulling van zijn of haar leven.

Ik doe de boodschappen nu op momenten waarop het niet druk is en bij voorkeur NIET aan het einde van de dag. Want dan is mijn energiepeil al wat lager en dan is de laatste plek waar ik wil lopen een supermarkt!

Ik plan tijd in mijn eentje in. En met in mijn eentje bedoel ik ECHT in mijn eentje. He-le-maal alleen thuis! Zodat ik alleen op mezelf hoef te letten en letterlijk ruimte voel.

Ik zorg voor voldoende frisse lucht. Als ik in het bos of op het strand loop, voelt het alsof iemand mijn stekker in het stopcontact doet en mijn batterij wordt opgeladen. Zelfs door naar een foto te kijken met een bos voel ik het al een beetje!

Ik zorg voor gezonde voeding. Voldoende water, lekker veel groenten en fruit. En ook deze zoektocht gaat steeds verder. Hoe meer ik me bewust wordt van de invloed van voeding op mijn lijf en op hoe ik me voel, hoe meer veranderingen ik daarin ook doorvoer. Zo kan ik nu duidelijk voelen dat ik me na het eten van bijvoorbeeld een stuk taart, me duidelijk minder fit voel. En dat batterij gevoel wat ik hierboven beschreef heb ik ook na het eten van een salade.

Ik kies bewust met wie ik afspreek en wanneer en hoe lang. Waar wil ik mijn energie aan ‘besteden’ ? Wat geeft mij energie? Wat kost mij energie?

Ik blok momenten in mijn agenda. Waar ik voorheen een aantal avonden achter elkaar afspraken plande en ook overdag een volle agenda had, staan er nu kruizen in mijn agenda. Zodat ik de balans bewaar en juist óók tijd kan indelen zoals ik dat wil!

Hooggevoeligheid als kracht!
Hoe meer ruimte ik mijn gevoeligheid geef, hoe meer ik het ook kan inzetten als kracht. Want naast dat het soms een uitdaging blijft om gevoeliger te zijn dan veel andere mensen, vind ik het een heerlijke eigenschap die ik absoluut niet zou willen missen! Ik vind de verbinding met anderen fijn, ik vind het fijn om mijn kinderen zo goed te kunnen aanvoelen. Ik vind het fijn dat ik zo kan genieten van een kopje thee in de zon. En van de vlinders die vliegen, de geur van bloemen, het eerste lente zonnetje, ik vind het fijn om verbanden te zien zodat ik kan schakelen op wat nodig is. Om verschillende dingen bij elkaar te brengen tot een nieuw plan! Om creatief aan de slag te gaan, zowel met tekenen als het in elkaar zetten van een nieuwe workshop!

En tijdens het coachen kan ik door deze mooie eigenschap heel goed aansluiten op de kinderen en hun ouders. Soms worden dingen die er wel zijn niet gezegd. Maar die dingen zijn super belangrijk. Vaak nog belangrijker dan de dingen die wel gezegd worden.

De wereld heeft de combinatie van hooggevoelige en niet hooggevoelige mensen nodig! Er is een bewustzijnsgolf bezig. Steeds meer mensen worden zich bewust van onze invloed op de aarde, de natuur en op elkaar. Steeds meer mensen zien en voelen hoe we bewuster kunnen leven. Hoe we juist kunnen bijdragen aan een mooie wereld, in plaats van steeds meer kapot te maken. Hooggevoelige mensen zien veel verbanden, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en willen vaak ook een rol spelen in deze processen.



Gun jij jezelf ook een ontwikkeling in je gevoeligheid? Geef je dan op voor de workshop voor hoogsensitieve vrouwen op woensdag 22 januari 2020 van 09:30 tot 11:30. We gaan aan de slag met jouw dromen en verlangens. Waar wil jij dit jaar jouw aandacht aan geven? Waar krijg je energie van? Meld je aan via het contactformulier:

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Jouw investering is € 20,00 en hiervoor krijg je mijn oprechte aandacht, koffie, thee en lekkers! We maken een visionbord als een mooie herinnering aan wat voor jou belangrijk is!