In dit blog deel ik onze ervaring met het ondergoed van Sam Sensory clothing. Echt, heeft jouw kind last van kriebelende labels? Vindt het de naden in sokken vervelend? Lees dan vooral verder!Want die dingen kunnen meer invloed hebben op hoe je kind in zijn vel zit en het gedrag van je kind dan je denkt.
Je krijgt op verschillende manieren prikkels binnen. Veel hoogsensitieve kinderen vinden de labels en naadjes in kleding heel vervelend. Of bijvoorbeeld strakke spijkerbroeken en kriebelende truien. Voor ouders kan dat soms best als aanstellerij gezien worden. Maar voor een kind voelt het écht vervelend. En hoe meer van dit soort prikkels er op een dag binnen komen, hoe sneller je kind overprikkeld zal zijn. Hoogsensitieve kinderen hebben een gevoeliger zenuwstelsel en reageren daardoor ook eerder en intenser op dit soort prikkels.
Nou ben ik zeker geen voorstander voor het vermijden van alle prikkels. Maar aan kriebelende labels en naadjes kan je gewoonweg weinig veranderen qua aandacht. Het kan met de tijd wel zijn dat je kind minder snel reageert op deze prikkels. En je kind zal er meer of minder last van hebben afhankelijk van hoe lekker het in zijn vel zit. Maar het gevoelige zenuwstelsel blijft. Zelf krijg ik er bijvoorbeeld nog steeds de kriebels van als er een haar in mijn shirt zit. Of als er een vervelend labeltje in mijn shirt zit. Zo eentje die heel erg prikt en scherp is.
Onlangs won ik via SAM sensory clothing een waardebon van €100,- om in de website te besteden. Ik bestelde via de webshop voor mijn beide kinderen een hemd en twee onderbroeken. Vol verwachting keken ze er naar uit. En je zou denken.. ondergoed? Is dat zo interessant om naar uit te kijken voor kinderen? Maar het idee aan een zeer comfortabel setje stond ze dus wel aan!
Bij aankomst van het pakketje werd het meteen uitgepakt. En wat voelt het zacht!!! En bij de eerste test had ik twee dol enthousiaste kinderen. Mijn zoon zei ‘Mam! Je moet dit ook eens proberen! Het lijkt net alsof je in je blote billen in je broek zit want je voelt helemaal geen onderbroek!’ Heerlijk die puurheid van kinderen!
Heel zacht dus. Als het ondergoed uit de was komt, wordt het meteen weer aangetrokken. Mijn jongste heeft normaliter een sterke voorkeur voor alles wat een prinses, hartje of glitter heeft, maar die voorkeur heeft ze nu ingewisseld voor het ondergroed van SAM SENSORY.
Op de website van SAM sensory clothing vind je ook t-shirts, sokken en broeken. Er zijn twee collecties, de prikkelarme AIR collectie. Voor kinderen deze collectie is super zacht, comfortabel en met een naadloos gevoel. De andere collectie is de TEXTURE collectie. Deze scheurvaste broeken hebben acht friemel elementen. Wat voor prikkelzoekende kinderen heel fijn is. Daardoor kunnen ze bijvoorbeeld in de klas of ergens anders tijdens het wachten kunnen friemelen. En daardoor worden de prikkels gereguleerd en de concentratie verhoogd.
Rest mij nog één vraag… An, wanneer komt de collectie voor volwassenen?!
Wil jij meer weten over de collectie van SAM sensory clothing? Neem HIER een kijkje op de website! Wij zijn verkocht!
Vandaag las ik het boek ‘Hoogsensitieve ouders’ geschreven door Elaine Aron uit. Niet eerder las ik een boek specifiek gericht op hoogsensitieve ouders. Wat een herkenning! Elaine neemt je mee in de ontwikkeling die je als ouder doormaakt. Want dat er veel verandert als je een kind krijgt (en tijdens de zwangerschap al) mag duidelijk zijn.
Ze vertelt ook over welke uitdagingen je in het ouderschap kunt tegenkomen in combinatie met jouw gevoeligheid als moeder. Wie mijn ‘over mij’ pagina of eerdere blogs heeft gelezen, wist dat ik toen mijn oudste geboren werd (hij is nu 7,5) nog aan het begin stond van mijn ontdekkingstocht in mijn eigen gevoeligheid. En in die van hem overigens…
Terugkijkend had ik heel graag dit boek toen gelezen. Het had niet gekund, want het boek kwam in juli 2020 uit. Maar ik weet ZEKER dat ik me een stuk minder alleen en incapabel had gevoeld. Want moeder worden voelt écht anders als hoogsensitieve vrouw. De prikkels die je er dagelijks bij krijgt met de geboorte van je kind en het moederschap én daarnaast dat je gewoon amper tijd hebt voor jezelf en dús amper tijd hebt om op te laden, maken dat je veel sneller overprikkeld bent. En blijft. En dat is slopend!
In het boek worden mooie tips aangedragen om hiermee om te gaan. Hoe je bijvoorbeeld afspraken kunt maken met je partner. En in het boek wordt ook erkenning gegeven voor dat je als HSP gewoonweg minder hooi op je vork kunt nemen en vaak eerder stress ervaart dan niet HSP. En dat hulp vragen echt MEGA BELANGRIJK is!
Verschillen tussen HS ouders en niet HS ouders.
Ook de verschillen tussen ouders die hoogsensitief zijn en ouders die niet hoogsensitief zijn worden aangehaald. En door de manier waarop Elaine hierover schrijft komt er ook meer wederzijds begrip. Iets wat heel belangrijk is voor de basis van een gezin. Je hoeft het niet altijd eens te zijn met elkaar. Maar respect voor elkaar en goed met elkaar kunnen praten over de uitdagingen waar je als ouders tegenaan loopt zijn belangrijk voor de stabiele basis. Hoe minder je de uitdagingen bespreekbaar maakt, hoe meer je dit op je schouders blijft dragen. En hoe meer (en sneller) de overprikkeling zal toenemen. Waardoor je ook weer meer uitdagingen in de opvoeding krijgt en je veel sneller vermoeid en prikkelbaar voelt
De belangrijkste punten uit het boek zijn wat mij betreft:
Probeer tóch momenten voor jezelf te creeëren, hoe klein je kinderen ook zijn.
Vraag hulp. Aan buren, ouders, broers, zussen, vriendinnen..
Als je het gevoel hebt dat het je (regelmatig) teveel wordt, ga dan met je partner om de tafel zitten om nieuwe afspraken te maken over de taakverdeling.
Wees mild voor jezelf. Is het vandaag niet gelopen zoals je hoopte? Morgen is er weer een dag! Je groeit iedere dag!
Heb jij regelmatig het gevoel dat het je teveel wordt? En vind je het lastig om hier verandering in te brengen? Ik help hoogsensitieve moeders om de boel weer op de rit te krijgen, weer energie te hebben en bovenal…. Om ervoor te zorgen dat ze een manier vinden die bij ze past om om te gaan met alle prikkels die op ze afkomen. Wil jij eens met mij sparren? Horen wat ik voor jou kan betekenen? Zodat jij ook weer rust gaat ervaren? Maak dan een afspraak voor een GRATIS kennismakingssessie.
Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg. Je hebt deze uitspraak misschien al eens voorbij horen of zien komen. En dat is precies hoe het is. Als we willen dat er iets verandert, dan zullen we iets anders moeten doen. Maar dat iets anders doen, dat kan best lastig zijn. En spannend. In dit blog leg ik je uit waardoor dat komt. En wat je er aan kunt doen om tóch die verandering te krijgen.
Waarom is veranderen soms zo moeilijk?
Als je naar een coach gaat, is dat omdat je graag wilt dat er iets verandert. Er is iets in je leven wat niet loopt zoals je dat eigenlijk zou willen. Soms lukt het prima om een verandering zelf door te voeren, maar soms is het ook heel fijn als er iemand met je meekijkt. Ons brein is er namelijk op gericht om ons veilig te houden. Niet gelukkig, nee gewoon veilig. En veilig is óók een situatie die we eigenlijk niet fijn vinden, maar die we dus wel al heel goed kennen. Je brein wil dus eigenlijk heel graag dat je steeds hetzelfde doet. En als jij besluit dat je iets wilt veranderen en rigoureus het roer wilt omgooien, dan is dat dikke paniek voor je brein! Want dat is nieuw en dus niet veilig!
We willen de verbinding houden met de mensen om ons heen. Er hangt zoveel meer samen met die veiligheid. Zo maken we allemaal onderdeel uit van netwerken. Bijvoorbeeld je gezin, je werk, vriendengroep, sportclub, ouders op het schoolplein en ga zo maar door. Wij mensen zijn sociale wezens en hebben voor overleving ook de sociale contacten nodig. Er heerst dan ook vaak een spanning tussen kiezen wat goed is voor jou (en/of je gezin) en bij de groep blijven horen.
HSP voelen vaak heel goed aan wat de verwachtingen van anderen zijn en hechten veel waarde aan een goede verbinding met anderen.
HSP voelen vaak heel goed aan wat de verwachtingen van anderen zijn (en denken in andere gevallen te weten wat de verwachtingen zijn), ze willen graag de verbinding met anderen goed houden. En dat gaat vaak ten koste van wat goed is voor henzelf. Met als gevolg dat je je eigen grenzen steeds overschrijdt. Bijvoorbeeld toch naar een verjaardag gaan terwijl je eigenlijk ontzettend moe bent. In een baan blijven werken die je enorm veel energie kost en waar je je kwaliteiten niet in kwijt kunt of waar bijvoorbeeld een slechte sfeer op de werkvloer hangt. Maar ook jezelf wegcijferen binnen je gezin. Alles voor je kinderen regelen en geen tijd maken voor waar jij blij van wordt en waar jouw batterijtje weer van oplaadt.
Tijd voor mezelf nemen is toch egoïstisch?! Er is nog zoveel te doen! Als je iets wilt veranderen, dan voel je vaak weerstand in jezelf. ‘Want ja er zijn nog zoveel klusjes die gedaan moeten worden!’ of ‘Mijn man heeft ook hard gewerkt en heeft ook tijd voor zichzelf nodig!’ En voordat je het weet, heb je weer geen tijd voor jezelf genomen. ‘Morgen maar!’ denk je dan. Of misschien voel je je schuldig als je tijd voor jezelf neemt. Ik hoor vaak voorbij komen dat moeders het egoïstisch vinden om die momenten in te plannen.
Vaak willen we in één keer het roer omgooien, dat zorgt voor dikke paniek in ons brein!
Vaak als we iets willen veranderen, willen we dat meteen goed aanpakken. En precies dat, is waarom goede voornemens voor het einde van januari al gestrand zijn. We willen meteen 4 keer per week gaan sporten, iedere dag gezond eten en niets lekkers meer tussendoor nemen en ga zo maar door. Maar door het groot aan te pakken is de reactie van je brein dus PANIEK! Je brein heeft jarenlang een bepaald pad gevormd. En nu verwacht jij iets anders. En voor alles wat nieuw is, maakt het brein een nieuw pad. En dat gaat stap voor stap. En hoe vaker je iets doet, hoe steviger dat pad wordt.
Om er voor te zorgen dat je brein niet meteen in de paniekstand gaat en jij hierdoor je goede voornemen voor meer tijd voor jezelf laat varen, helpt het om het stap voor stap aan te pakken. Welke kleine stap kan jij vandaag zetten om meer tijd voor jezelf te nemen? Wat kan wel? Wat voelt goed voor jou om nu ruimte voor te maken? Op deze manier kan je ook oefenen met jouw grenzen aangeven bij je omgeving. Bijvoorbeeld binnen je gezin. En de éne keer gaat het beter dan de andere keer. Wees lief voor jezelf. Je bent iets nieuws aan het leren! Als je kind leert fietsen en omvalt word je ook niet boos. Je helpt je kind overeind en zegt ‘we proberen het nog een keer!’
En ja, ook bij je gezin zal misschien weerstand vandaan komen. Want jij gaat ineens iets op een andere manier doen. Iets wat je gezinsleden niet gewend zijn. Dus ook voor hen kost het tijd om daar aan te wennen.
Ook helpt het om stil te staan bij wat maakt dat jij de verandering wilt doorvoeren. Wat is je verlangen? Waar wil je naar toe werken? Hoe voelt het als je de verandering hebt doorgevoerd?
Oefening baart kunst. En vanuit overvloed heb jij jezelf én je kinderen zoveel meer te geven. Maar wat ik moeders altijd meegeef in een coachtraject is dat het naast dat het goed is voor jou, dat jij door tijd voor jezelf te nemen jouw batterijtje oplaadt, je ook aan je kinderen voorleeft dat goed voor jezelf zorgen belangrijk is. Want hoe eerder je kind dit leert, hoe makkelijker dit op latere leeftijd zal gaan. Leer samen te voelen waar je behoefte aan hebt. En je zult merken dat het binnen je gezin een stuk gezelliger wordt als de batterijtjes voller zijn.
En hoe meer je oefent, hoe meer ervaring je krijgt in het tijd voor jezelf maken, hoe makkelijker het gaat. En vanuit overvloed, vanuit een volle batterij, heb je zoveel meer te geven aan je kinderen. En daardoor kan je ook de boze buien, de tranen beter opvangen. Én meer genieten van de fijne momenten!
Samengevat:
Bedenk voor jezelf wat je wilt bereiken, wat maakt dat de verandering zo belangrijk is voor jou? Schrijf dit op!
Werk stap voor stap aan de verandering. Bij kleine stapjes ontstaat er minder snel paniek in je brein.
Wees lief voor jezelf. De éne dag gaat het beter dan de andere dag. Iets nieuws leren, doen we door vallen en opstaan ?.
Welke kleine stap kan je nu al zetten?
Vier je successen!
Herken jij dit? Vind jij het als hoogsensitieve moeder vaak lastig om tijd voor jezelf te maken? In de theekransjes ‘hoogsensitiviteit van last naar kracht!’ gaan we aan de slag met goed voor jezelf zorgen, met ontdekken wat gevoeligheid voor jou betekend en hoe jij op een fijne manier kunt omgaan met jouw gevoeligheid. Via onderstaande button kom je op de pagina met meer informatie.
Vind je het fijner om eens één op één te sparren met mij? Maak gerust een afspraak voor een kennismakingssessie. In een half uur bespreken we waar jij tegen aan loopt, wat jij graag zou willen en hoe ik je daarbij kan helpen. Dit gesprek is gratis en vrijblijvend.
Veel ouders hebben er al een flinke zoektocht opzitten. Ik hoor regelmatig van moeders dat ze al verschillende boeken hebben gelezen over het opvoeden van een hooggevoelig kind met een sterke wil. En dat ze tips hebben opgezocht op internet. Maar dat het resultaat toch niet zo is zoals ze hoopten. In dit blog neem ik je mee in hoe dat komt.
Ook ik blijf wel eens hoopvol (en tegen beter weten in) aanmodderen in de hoop dat het beter wordt.
Vandaag heb ik na twee en halve maand weer hardgelopen! Jeeej! Een verrekte spier in mijn linker bovenbeen hield me tegen. Zo zou je het kunnen zien… Maar ik kom er later op terug dat ik het nu anders zie. In plaats van hardlopen werd het veel wandelen. Niet te ver, maar wel in beweging blijven. Yoga oefeningen om mijn spieren te versoepelen. En ook lekker voor de ontspanning natuurlijk! Maar ook met wandelen bleef mijn spier zeuren. Het ging me allemaal een beetje te lang duren en het frustreerde me toch wel flink dat ondanks mijn inspanning er niets veranderde! Twee weken geleden besloot ik dat het lang genoeg had geduurd en maakte ik een afspraak bij mijn fysiotherapeut. Die stelde na een paar blikken en oefeningen vast dat de spier in mijn linker bovenbeen korter was dan in mijn rechterbovenbeen. Ik kreeg een reeks yoga oefeningen doorgestuurd om die betreffende spier te gaan oprekken. Drie keer per dag doe ik ze trouw. En laat er in die reeks nou net een oefening zitten die ik nog niet zelf deed. En die oefening… heb ik blijkbaar nodig om mijn spier op te rekken! Met als resultaat dat ik nu weer een rondje heb hardgelopen!
Veel ouders hebben al heel veel geprobeerd voordat ze de stap zetten naar een kindercoach.
Je zult je misschien afvragen, waarom in hemelsnaam dit op de website van een ouder- en kindercoach?! Veel ouders hebben al zoveel geprobeerd voordat ze de stap zetten naar een kindercoach. Veel ouders hebben boeken gelezen, internet afgestruind, adviezen uit hun omgeving geprobeerd. Maar niet met het resultaat waar ze naar zoeken. Een rustiger gezinsleven en een kind dat lekker in zijn vel zit.
Vanochtend rondde ik een traject met een moeder af. We evalueerden ons traject samen. Ze vertelde me dat ze blij is dat ze me gebeld heeft. Want je leest zoveel. Maar je eigen situatie is toch net anders dan al die andere situaties. Niet zelden komen er dingen ter sprake waar je zelf niet aan denkt en waarbij het fijn is dat iemand anders er wel aan denkt.
‘Ik ben zo blij dat ik jou gebeld heb!’
Iedere week heb ik ruimte voor kennismakingssessies. Daarin bespreken we jouw hulpvraag. Waar loop je tegenaan in de opvoeding van jouw gevoelige kind? Wat zou je anders willen zien? Ik geef je alvast een paar handvatten waarmee je aan de slag kunt en vertel je wat ik voor jullie kan betekenen. Wil je graag verder met mij aan de slag? Dan plannen we een intake gesprek in. Heb je vooraf vragen? Wil je liever eerst alleen het eerste gesprek inplannen? Ook helemaal goed. Een goede klik is echt super belangrijk voor een coachtraject. Denk ik dat iemand anders jullie beter kan helpen? Dan zal ik je graag doorverwijzen naar een collega.
Zelfzorg valt in de schoolvakanties snel van mijn lijstje af. Ik realiseerde het me toen ik in mijn eentje een lange wandeling maakte. En stond er bij stil hoe dat toch zou komen. En vooral, wat ik er aan kan veranderen. Want ik heb het gewoon nodig, die tijd alleen. Waarom? Je leest het in dit blog. Want goed voor jezelf zorgen is voor iedere moeder belangrijk. En voor een hoogsensitieve moeder is zelfzorg helemaal super belangrijk!
Hoe tijd alleen doorbrengen mij nieuwe inzichten geeft.
Heerlijk wandelend over strand naar Noordwijk, de plaats waar ik opgegroeid ben. En door de duinen terug naar Katwijk, de plaats waar ik naar toe verhuisd ben voor de liefde. Afgelopen week voelde onrustig. De nieuwe maatregelen die aangekondigd werden, de onrust die daarom heen hangt en de onrust die ik daar zelf door voel. Vrijdag stopte ik wat eerder met werken en maakte ik een heerlijk lange wandeling. Ik luisterde naar een inspirerende podcast van Green Godess, precies over dit onderwerp. Ik luisterde naar het omslaan van de golven, naar krijsende meeuwen en liet het zonnetje op mijn gezicht schijnen. Met iedere stap die ik zette voelde ik me meer ontspannen. Gewoon lopen. En verder even niks.
Dit soort momenten zorgen bij mij voor nieuwe inzichten, voor een meer heldere kijk op situaties. Door tijd in mijn eentje door te brengen maak ik ruimte om te voelen wat er binnenin mij speelt. Waar ik behoefte aan heb of juist niet. En dat was blijkbaar erg nodig de afgelopen week. Met iedere stap die ik zette voelde ik de onrust in mijn lijf zakken en de ruimte in mijn lijf en hoofd groeien.
Het maakte dat ik stil stond bij de zomervakantie, die nu toch echt al een tijdje geleden is. Ik schreef toen we op vakantie waren een blog. Een blog over dat ik niet goed heb kunnen ontspannen op de camping. Dat ik behoefte had aan tijd alleen. Ondanks dat ik genoot van mijn gezin en de mooie omgeving. Jaren heb ik me daar schuldig over gevoeld. Ik moet er toch altijd zijn voor mijn gezin? En altijd tijd samen doorbrengen? Ik deed nooit iets in mijn eentje.
Beginnen met een kleine verandering.
Tot ik een jaar of 2 geleden begon met voorzichtige stapjes. Hardlopen zonder dat ik om een bepaalde tijd thuis ‘moest’ zijn van mezelf. Of in mijn eentje boodschappen doen (jeej wat een feest) zodat ik ondertussen een podcast kon luisteren. En dat zijn kleine momenten, eerste stapjes. Maar er is zoveel meer mogelijk dan je soms denkt. Als we iets willen veranderen dan willen we vaak meteen de verandering zien.
Als we te grote stappen zetten, dan komt ons brein in opstand. Want wat er gebeurt is dat je ver buiten je comfortzone gaat en je brein denkt dat je in serieus gevaar verkeert. Dus wat gebeurt er dan?! We gaan vol in de ankers! Dit is geen goed plan! Terug naar het oude! En ons ego bemoeit zich er ook nog mee. Want wat is dat egoïstisch! Tijd voor jezelf nemen! En voordat je het weet… verdwijnt die tijd voor jezelf weer als sneeuw voor de zon. Hoogsensitieve moeders zullen dit vast herkennen, want verbinding en harmonie is vaak belangrijk voor ze. En daarmee komt zelfzorg voor veel moeders op een lagere plek.
Begin met kleine stapjes. En als dat ene stapje goed voelt en je er aan gewend bent, kan je het volgende stapje zetten. Op die manier houd je je brein voor de gek. En zal die verandering er wél komen. Dus begin gewoon met tijd nemen voor een kopje thee en een boek. Al is het maar een kwartiertje. Of een yoga sessie van 10 minuten. Het lijkt kort, maar het is altijd nog meer dan niets! Aandacht voor jezelf kan óók zitten in je insmeren met een fijne bodylotion, met aandacht fruit schoonmaken, een paar keer diep in en uit ademen.
Believe me… ik begrijp écht écht écht dat het soms super lastig is om de tijd te vinden. Het leven van een moeder is gewoon druk en soms is er weinig te veranderen aan de hoeveelheid tijd die er is. Kleine kinderen hebben meer aandacht en zorg nodig, kinderen worden ziek, het huishouden moet gedaan worden (ook interessant wat je daarin van jezelf verwacht trouwens…), er moet eten op tafel komen (ook daarin zijn mogelijkheden om ruimte te creëren), er moet gewerkt worden…
We maken óók tijd voor de andere dagelijkse dingen als tandenpoetsen en douchen. En voor jezelf zorgen door tijd voor jezelf te nemen is net zo belangrijk!
En dat brengt me terug bij de schoolvakanties.
Dit brengt me weer terug bij de zomervakantie. Ik realiseerde me afgelopen vrijdag tijdens het wandelen dat mijn zelfzorg momenten tijdens schoolvakanties makkelijker van mijn lijstje afkukelen. Ik vind het fijn als de kinderen een leuke vakantie hebben en mijn werk gaat ook gewoon door. Al werk ik weliswaar iets minder uren omdat wij geen kinderopvang hebben. Maar het gaat wel door. En dan is een dag zomaar ineens helemaal gevuld met van alles. Behalve met tijd voor mezelf. En afgelopen vrijdag nam ik het besluit om dat deze herfstvakantie niet te laten gebeuren. Ik ga kijken naar mogelijkheden hoe ik het kan inpassen om tóch tijd voor mezelf te nemen en de dingen te doen waar ik van oplaad én een fijne herfstvakantie met de kinderen te hebben.
Als de kinderen op school zitten gaat het gewoon makkelijker. Dan zijn ze minder thuis en dan ga ik halverwege de dag even wandelen, doe ik yoga voordat ik ze ga ophalen en dan ben ik dus helemaal opgeladen als ik weer samen met ze ben. Zelfzorg is gewoon een super belangrijk iets. En voor de één misschien meer dan voor de ander. Voor een hoogsensitieve moeder is zelfzorg iets wat zeker hoog op je prioriteitenlijstje mag staan.
Want als je zelf hoog in oranje of in rood zit, kan je ook niet meer rustig reageren op het gedrag van je kind. Al voelt het soms misschien egoïstisch (als je ego zich ermee komt bemoeien of als andere mensen er een mening over hebben), uiteindelijk word jij er een fijnere en gezelligere moeder van als je goed voor jezelf zorgt! En dan zijn de momenten waarop jullie samen zijn een stuk fijner dan wanneer jij met een vol emmertje de dag doorgaat. En nu lijkt het misschien net alsof ik mijn kinderen liever op school heb en de dag voor mezelf heb. Maar juist die balans vind ik fijn. Ik hou van mijn werk, ik hou van de uitdaging en ik hou er van om daarna weer tijd met mijn gezin door te brengen! En ik zou beide niet willen missen!
In de herfstvakantie ga ik bewust meer tijd nemen voor mezelf. En ik laat in een volgende blog weten hoe dat is gegaan! Want zoals je dus leest… ook ik trap nog wel eens in die valkuil om minder tijd voor mezelf te nemen! En door tijd in mijn eentje door te brengen word ik me daar sneller bewust van. En kan ik dus ook sneller iets veranderen!
Herken je dit? Ben jij een hoogsensitieve moeder en wil je graag meer ruimte maken voor zelfzorg? Dan is mijn e-book een mooie stap om mee te starten! Je vraagt ‘m via onderstaande button aan.
Vandaag even een ander verhaal. Dit blog gaat over mij. Ik schrijf regelmatig over faalangst, over mindset, over je comfortzone, over nieuwe dingen leren en uitdagingen gaan. Een tijd terug schreef ik een post over vroeger. Dat ook ik enorme last had van faalangst. Ik volgde faalangsttrainingen en heb op latere leeftijd ook gesprekken met een coach gehad. Ik leerde mezelf steeds beter kennen.
En zo leerde ik dus ook dat ik gevoeliger ben dan de gemiddelde mens. Hoogsensitief. En nu vind ik dat prima. Maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Want ook op dat gevoelige stukje rustte faalangst. Bang om niet goed genoeg te zijn, bang om het tempo van de rest van de wereld niet te kunnen bijbenen, bang om ‘anders’ te zijn, bang om te zeggen ‘ik ben gevoeliger dan andere mensen en heb behoefte aan iets anders’.
Ik viel en stond op. En leerde (en leer) in de loop der jaren omgaan met mijn gevoeligheid. Ik leerde voor mezelf te kiezen, te voelen waar ik behoefte aan had. En mijn keuzes bewust te maken. En zo kwam het dan ik bijna drie jaar geleden mijn praktijk inschreef bij de Kamer van Koophandel. En man oh man… toen begon het ondernemersavontuur. Ik wist ongeveer… NIETS van ondernemen. Maar had wel heel veel kennis en ervaring als coach.
Uit mijn comfortzone, vaardigheden ontwikkelen in de groeizone.
Ik kan wel zeggen dat ik de afgelopen jaren ontzettend veel geleerd heb. Want als ondernemer moet je toch echt dingen doen die je nog niet eerder hebt gedaan en die je misschien wel heel erg lastig vindt (en soms niet zo leuk maar die er ook wel bij horen…) om verder te komen. Dus door mijn praktijk heb ik mijn comfortzone inmiddels al weer verder opgerekt. En is mijn zelfvertrouwen enorm gegroeid! Ik heb mezelf nóg beter leren kennen, ik heb nieuwe dingen van mezelf leren kennen. Vaardigheden ontwikkeld. En dat is echt in de verste verte niet zonder slag of stoot gegaan. Maar stap voor stap kom ik steeds verder en groei ik als persoon verder.
En door dingen te doen en te leren die je eerder niet deed, groeit je zelfvertrouwen!
En dat resulteerde er in dat ik vorig jaar rond deze tijd besloot ontslag te nemen bij mijn werkgever en me volledig op mijn praktijk te gaan richten. Het voelde als een sprong in het diepe. Maar WAT EEN VERTROUWEN had ik in mezelf! Met het de geboorte van mijn zoon is de vonk overgesprongen als het gaat om mijn werk. En dat vuurtje is inmiddels een flink vuur! Want hoewel ik écht regelmatig nog wel tegen dingen aanloop die ik MEGA lastig vind, heb ik echt het allerleukste werk van de wereld! En dat… dat maakt dat ik al die hobbels, kuilen, spannende uitdagingen aanga. En dat is wat ik mijn cliënten ook meegeef. Met vallen en opstaan kom je zoveel verder! Je leert er enorm veel van. En je groeit ENORM als persoon! Je kunt veel meer dan je denkt!
En die uitdaging, die blijft. We groeien ons hele leven. En soms hebben we periodes waarin het wat rustiger is, in andere periodes zijn er meer hobbels. En juist ook die ‘balans’ is belangrijk. Want na een periode van veel hobbels is het belangrijk om tijd te nemen om uit te rusten. Je batterijtje weer op te laden. En te genieten van de successen die je bereikt hebt. En dat kan van alles zijn. Zo voel ik me na het geven van een webinar trots, maar óók als we een drukke week met ons gezin hebben gehad en we daar zonder al te veel gedoe door heen zijn gekomen!
En ja, daarna gaat mijn brein vaak aan de haal met de ervaringen. Want ik zie allerlei verbanden en mogelijkheden tot verbetering. Maar even bewust stilstaan bij wat je hebt bereikt, doe het!
Ongeveer 7 jaar geleden had ik een burn-out. Helemaal op was ik. Het kwam door werk, ja dat was het. Dacht ik. Maar een burn-out krijg je niet ‘door werk’. Het is door een combinatie van factoren. Ik kwam in gesprek met een coach, zij vroeg me of ik bekend was met ‘hooggevoeligheid’. Dat was ik niet..
Ik genoot van de drukte, ik heb jaren in de horeca gewerkt. Hoe
drukker de dagen, hoe voller het terras hoe beter! Maar ooooh wat had ik ook
een enorme behoefte aan rust! Helemaal in mijn eentje, daar kon ik goed van
opladen. Als kind zijnde genoot ik al van boeken lezen, ik haalde er 10 per
week (maximale aantal) en las ze allemaal uit. En ook nu lees ik nog heel, heel
graag! Die combinatie zorgde destijds nogal voor verwarring. Genieten van
drukte, maar me daarna ook ontzettend
moe voelen en niemand om me heen willen. Wat was dat toch?!
Ik kon bijna alle vinkjes van het lijstje aanvinken… Mijn coach gaf me een lijstje met punten die hooggevoeligheid kenmerken. Check, check, check, check, check, check… en ik besloot het boek van Elaine Aron (grondlegger van hooggevoeligheid) te lezen. Opnieuw… check, check, check… goh het lijkt wel alsof iemand een boek over MIJ heeft geschreven! Ik verdiepte me er meer en meer in, inmiddels heb ik ontzettend veel boeken over hoogsensitiviteit gelezen, me laten bijscholen en vind ik het niet zo vreemd meer dat ik 7 jaar geleden een burn-out had. Hooggevoelige mensen zijn gevoeliger voor prikkels en verwerken die prikkels ook nog eens dieper. En het is daarom super belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en die rust te pakken als je daar zo’n behoefte aan hebt. En te doseren… en je grenzen aan te geven… genoeg om te leren ?
Kleine gevoeligheden, ik was anders dan veel anderen.. Afgelopen woensdag was ik op nieuwjaarsbezoek bij mijn opa, ik wiebelde op mijn stoel. ‘kriebel! Er zit een haar in mijn shirt!’ mijn opa en man keken me vragend aan en mijn opa vroeg ‘hoe kan je dat nou voelen?!’ en dit soort kleine dingetjes heb ik altijd gehad. Zo vond ik het bijvoorbeeld vreselijk als er een vriendinnetje bij mij kwam spelen en ze op het mijn bed ging zitten. ’s Avonds als ik naar bed ging rook mijn bed niet meer naar mij, maar naar haar! En ik bekommerde me om de insecten, genoot van de zomerse dagen op het strand en in het bos.
Voldoen aan de verwachtingen van de rest van de wereld. Maar ik voelde ook heel sterk aan wat anderen van mij verwachtten. En dit zorgde ervoor dat ik me ging aanpassen, aanpassen aan wat mensen graag wilden zien. Of wat ik DACHT dat mensen graag wilden zien. Zo hadden wij vroeger een hond, Kayla. En als mijn vader naar het buitenland was voor werk, dan liet mijn moeder haar ’s avonds uit. En ik nam zo aan dat mijn moeder het ongezellig vond om in haar eentje te lopen. Dus liep ik mee. En dus voelde ik me de volgende dag moe omdat ik te laat naar bed was gegaan. Maar de verbinding was erg belangrijk. En voldoen aan de verwachting..
En dat nam ik gedurende mijn jeugd mee. Mijn pubertijd in en ook daar probeerde ik te voldoen aan verwachtingen van anderen. Nog net even dat ene dossier erbij pakken op werk, ceremoniemeester zijn op een bruiloft? Geen probleem! Mijn verjaardag moest tot in de puntjes geregeld worden, want het moest PERFECT! Tot ik dus in de burn-out terecht kwam. Zelfs boodschappen doen was teveel. Zoveel geluiden, zoveel mensen, felle lichten. Ik was uitgeput als ik thuiskwam.
Ik herstelde stukje bij beetje van mijn burn-out, leerde mezelf beter kennen. Maar de gevoeligheid bleef. Maar door de gesprekken met mijn coach kwam ik er dus achter dat die gevoeligheid iets is wat bij mij hoort. En dus iets is wat niet zal verdwijnen. Maar juist iets is wat ik ruimte mag geven. In de loop der jaren heb ik hierin steeds meer mijn weg gevonden. En ik leer nog steeds! Want ontwikkeling is iets wat je leven lang doorgaat! Steeds op een ander vlak en steeds een laagje dieper.
Wat doe ik nu anders? De dingen die je helpen zijn voor iedereen anders. Er zal overlap in
zitten, maar ieder persoon is anders en ieder persoon heeft andere behoeften,
een andere invulling van zijn of haar leven.
Ik doe de boodschappen nu op momenten waarop het niet druk is en bij voorkeur NIET
aan het einde van de dag. Want dan is mijn energiepeil al wat lager en dan is
de laatste plek waar ik wil lopen een supermarkt!
Ik plan tijd in mijn eentje in. En met in mijn eentje bedoel ik ECHT in mijn
eentje. He-le-maal alleen thuis! Zodat ik alleen op mezelf hoef te letten en
letterlijk ruimte voel.
Ik zorg voor voldoende frisse lucht. Als ik in het bos of op het strand loop, voelt het alsof iemand mijn stekker in het stopcontact doet en mijn batterij wordt opgeladen. Zelfs door naar een foto te kijken met een bos voel ik het al een beetje!
Ik zorg voor gezonde voeding. Voldoende water, lekker veel
groenten en fruit. En ook deze zoektocht gaat steeds verder. Hoe meer ik me
bewust wordt van de invloed van voeding op mijn lijf en op hoe ik me voel, hoe
meer veranderingen ik daarin ook doorvoer. Zo kan ik nu duidelijk voelen dat ik
me na het eten van bijvoorbeeld een stuk taart, me duidelijk minder fit voel.
En dat batterij gevoel wat ik hierboven beschreef heb ik ook na het eten van
een salade.
Ik kies bewust met wie ik afspreek en wanneer en hoe lang. Waar wil ik mijn energie aan ‘besteden’ ? Wat geeft mij energie? Wat kost mij energie?
Ik blok momenten in mijn agenda. Waar ik voorheen een aantal avonden achter elkaar afspraken plande en ook overdag een volle agenda had, staan er nu kruizen in mijn agenda. Zodat ik de balans bewaar en juist óók tijd kan indelen zoals ik dat wil!
Hooggevoeligheid als kracht!
Hoe meer ruimte ik mijn gevoeligheid geef, hoe meer ik het ook kan inzetten als
kracht. Want naast dat het soms een uitdaging blijft om gevoeliger te zijn dan
veel andere mensen, vind ik het een heerlijke eigenschap die ik absoluut niet
zou willen missen! Ik vind de verbinding met anderen fijn, ik vind het fijn om
mijn kinderen zo goed te kunnen aanvoelen. Ik vind het fijn dat ik zo kan
genieten van een kopje thee in de zon. En van de vlinders die vliegen, de geur
van bloemen, het eerste lente zonnetje, ik vind het fijn om verbanden te zien zodat
ik kan schakelen op wat nodig is. Om verschillende dingen bij elkaar te brengen
tot een nieuw plan! Om creatief aan de slag te gaan, zowel met tekenen als het
in elkaar zetten van een nieuwe workshop!
En tijdens het coachen kan ik door deze mooie eigenschap heel goed aansluiten
op de kinderen en hun ouders. Soms worden dingen die er wel zijn niet gezegd.
Maar die dingen zijn super belangrijk. Vaak nog belangrijker dan de dingen die
wel gezegd worden.
De wereld heeft de combinatie van hooggevoelige en niet hooggevoelige mensen nodig! Er is een bewustzijnsgolf bezig. Steeds meer mensen worden zich bewust van onze invloed op de aarde, de natuur en op elkaar. Steeds meer mensen zien en voelen hoe we bewuster kunnen leven. Hoe we juist kunnen bijdragen aan een mooie wereld, in plaats van steeds meer kapot te maken. Hooggevoelige mensen zien veel verbanden, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en willen vaak ook een rol spelen in deze processen.
Gun jij jezelf ook een ontwikkeling in je gevoeligheid? Geef je dan op voor de workshop voor hoogsensitieve vrouwen op woensdag 22 januari 2020 van 09:30 tot 11:30. We gaan aan de slag met jouw dromen en verlangens. Waar wil jij dit jaar jouw aandacht aan geven? Waar krijg je energie van? Meld je aan via het contactformulier:
Fout: Contact formulier niet gevonden.
Jouw investering is € 20,00 en hiervoor krijg je mijn oprechte aandacht, koffie, thee en lekkers! We maken een visionbord als een mooie herinnering aan wat voor jou belangrijk is!
Het is 5 december. Ik zit achter mijn laptop te werken. Na een paar weken van flinke drukte, behoefte aan rust. Aan ontspanning. Aan ruimte. Ik maak al lange tijd gebruik van een ‘alginmentlist’ en heb dat de laatste paar weken laten versloffen. Op die lijst (klinkt heel groot, maar het is maar een klein lijstje ? ) staan activiteiten die mij helpen goed in mijn vel te zitten. Vaak is het dan ook 1+1 = 2 als ik voel dat ik minder energie heb. Zo ook deze week.. ik merk dat ik me moe voel, geen zin had om dingen te ondernemen (de bank zat veel te lekker… Netflix was veel te leuk) en ik snauwde tegen man en kinderen. Werd knorrig als ik iets liet vallen (wat ook 100 keer vaker gebeurde..), had hoofdpijn en stijve schouders. Niet hoe ik het wil. Met een blik op mij alignmentlist dacht ik… ‘tsja het is tijd om de boel weer een beetje aan te scherpen! Veel lege vakjes op plekken waar ik eigenlijk graag kruisjes wil zien..’ Ik trek mijn hardloopschoenen aan en ga naar buiten. De kou in. Het is namelijk rond het vriespunt. Echt koud!
Wat staat er op jouw lijst?
Voor iedereen is zijn ‘lijst’ anders. Voor ieder individu werkt iets anders goed om op te laden. Voor de één is dat met vrienden afspreken, voor de ander juist tijd alleen. Creatief aan de slag, een boek lezen, muziek maken, wandelen, hardlopen, rondje fietsen, opruimen. Het kan van alles zijn. Wat op mijn lijst bijvoorbeeld staat zijn hardlopen, mediteren, meer dan 7 uur slapen, voldoende groenten en fruit eten, mijn intentie voor de dag zetten en affirmaties. Ik merk inmiddels dat wanneer ik dit lijstje netjes afwerk, het beter gaat met mij en dat ik super lekker in mijn vel zit. Waardoor ik dus niet ga snauwen tegen man en kinderen. En vooral wél kan genieten van samen een spelletje doen of een potje voetballen! En daar ook energie voor heb!
Tijd alleen… En daarmee bedoel ik niet in een oncomfortabele lotus houding maar gewoon hoe het fijn voelt!
Voor mij is tijd in mijn eentje ook erg belangrijk, net als voor veel hoogsensitieve mensen. En met alleen bedoel ik ook echt alleen. In mijn eentje thuis. Stilte, rust, ruimte.. Kan ook in een bos zijn. Maar even alleen met mijn gedachten. Ook mediteren helpt me hierbij. Na een minuut of 10 komt er een soort rust in mijn hoofd. Een aantal jaar geleden volgde ik een mindfulness cursus, op zoek naar rust. Op zoek naar ontspanning. Maar ja.. zoeken zoeken.. Zo werkt het natuurlijk niet. Die ontspanning en rust mocht ik toch echt in mezelf vinden. En dus gaan zitten. En zijn. Ik dacht altijd, dan moet je dus minimaal een half uur mediteren. Man man man dat vind ik echt veel te lang.
Onlangs las ik één van de boeken van Jelle Hermus. Hij schrijft,
beter iedere dag vijf minuten dan niet. Oké daar kan ik wel wat mee. Dus nu
probeer ik iedere dag een kwartier te gaan zitten, gewoon lekker warm in mijn
bed. Niet in één of andere super onfortabele lotushouding. Maar met een
heerlijk warme deken over mijn benen heen. Of op de bank, als dat zo uitkomt.
In het zonnetje. Ik zet de timer op een kwartier. Het werkt. Na het kwartier
voel ik me alsof ik een middagdutje heb gedaan en ziet de wereld er toch wel
een beetje anders uit. Alsof ik ergens een stekker in een stopcontact heb
gedaan en mijn batterijtje weer een beetje opgeladen is. Dat heb ik overigens
ook in het bos. En op het strand. Als ik een blikje energie naar binnen werk.
Heerlijk!
Het cliché is echt waar… zet eerst je eigen zuurstofmasker op!
Maar goed… conclusie van mijn blog is natuurlijk dat goed voor jezelf zorgen super belangrijk is. En je zult het vast al heel vaak gehoord en gelezen hebben. Maar het is echt zo.. en het leven komt met pieken en dalen. Dat zal zo blijven. En in de ene periode zal je beter voor jezelf zorgen dan de andere periode.. maar het gaat erom dat je ZELF weet wat JOU helpt om de draad weer op te pakken, weer beter voor jezelf te zorgen, meer tijd voor jezelf te nemen… en hoe meer jij dit voor jezelf gaat doen, hoe meer je kinderen dit zullen herkennen. En overnemen. Kinderen luisteren niet naar wat wij doen, ze doen wat wij doen.
Wil je ook aan de slag met jouw ‘lijst’? Stappen zetten naar meer rust binnen jouw gezin? Dan helpt mijn gratis e-book jou verder! Je kunt m downloaden door onderstaand formulier in te vullen !
Sinterklaas, een tijd vol gezelligheid en samenzijn. Maar ook
heeel, heeel veel indrukken en prikkels. Vorige week plaatste ik een aantal
posts met tips om je kind te kunnen ondersteunen in deze tijd van het jaar. Want
hoe gezellig het ook is, de emmertjes raken toch sneller vol.
Maar wat als het écht een rommeltje is? Alles is
anders!!!
Gisteren namen onze kinderen hun laars mee naar school, schoen zetten op
school. Super spannend en super leuk! Wat zou er in zitten? Zou Ozosnel weer in
school poepen? En de juf had het ook over een rommelpiet? Gisteren was het
allemaal nog leuk, ‘ik heb er zo’n zin in!!!!’ Vanochtend begonnen we de ochtend
met ‘mama, ik heb zo’n buikpijn, ik ben ziek, ik wil niet naar school ik wil
bij jou blijven!’ De jongste.. net vier en nog niet zo lang op school. Het eerste
jaar Sinterklaas op school. Ik vroeg haar wat ze er van vond dat ze gisteren
haar schoen op school had gezet en dat de juf het over de rommelpiet had. Dat
vond ze wel erg spannend, want wat als de klas écht een rommeltje was?! Een
paar extra knuffels en geruststellende woorden ‘mama gaat mee naar school en we
gaan samen kijken’ en daar ging ze, toch naar school. Knuffel onder haar arm en
gaan!
Dat koppie had voordat we überhaupt op school waren dus al
overuren gedraaid. Want alles ‘moet’ overdacht worden. ‘Wat als het écht een
rommeltje is? Wie gaat dat dan opruimen? Maar je moet toch je eigen rommel
opruimen? Wat als mijn schoen weg is? Wat zou er in mijn schoen zitten? Wat als
de sleutel van de juf kwijt is? Want de juf zei dat ze een keer de sleutel
gepikt hebben..’ En dan moet de dag dus nog beginnen..
Van dikke tranen tot dikke pret! Een batterij aan intense
emoties in een kwartier tijd.
Oei oei oei… op weg naar school viel haar knuffel in een regenplas. Dikke
tranen, knuffel nat en absoluut niet meer knuffelbaar voor op school. En nee
toch? De deur van de klas was dicht! En de juf stond in de gang. Hé dit is
anders dan hoe het normaalgesproken gaat, op iedere andere schooldag. Eén grote
dolle boel! De kinderen zochten de sleutel en gluurden door het raam. Dikke
pret en helemaal hieperdepiep! Ze deed vol enthousiasme mee, ‘Ozosnel is in de
klas geweest!!!’ en ze zochten samen
naar de sleutel. De deur ging open en er was een puzzel. De cadeautjes liggen
in de stal! En hop in één grote optocht van dolenthousiaste kinderen naar de stal.
Zoeken zoeken en ja hoor, dat ligt een zak met cadeautjes.
Vertrouwen en loslaten
Ineens zie ik het gezichtje van mijn dochter betrekken, schoudertjes opgetrokken.
‘Wil je een knuffel van mama?’ en ze kruipt tegen me aan. ‘Ik wil met mama mee
naar huis’. Ik vertel haar dat ik haar eerder ophaal vanmiddag, dat ze dan lekker
met mama kan knuffelen. De juf neemt haar over, ‘kom we gaan je knuffel op de
verwarming leggen’. Dan kan ze in ieder geval naar haar knuffel kijken. En ik
vertrek naar huis. Mijn moederhart zegt: ‘neem haar mee!!!’ maar ik weet ook
dat ze geniet van het feest en dat als ik weg ben dat het weer goed gaat. Voor
ons allebei een stukje loslaten. In kleine stapjes..
Rest and recharge
Ze vindt de gezelligheid zo ontzettend leuk, geniet van het samenzijn, het
grote feest van Sinterklaas, de versierde klas en natuurlijk van het lekkers ?.
Maar ook haar emmertje is sneller vol,
net als mijn emmertje overigens. (Respect voor de juffen, 20 van die dol
enthousiaste kleuters!) En dat is iets om rekening mee te houden. Plan een
extra middagje thuis in, kruip lekker samen op de bank met een boekje, een film
of ga knutselen. Dan kunnen jullie samen weer opladen voor de volgende dag
zodat je kind ook dan weer plezier kan hebben in het feest!
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.Ok
