hoogsensitief

coachpraktijk-stefanie Geen categorie, hooggevoelig, hoogsensitief, hoogsensitief kind, hoogsensitievemoeders, hoogsensitiviteit, zelfzorg ,
workshop hoogsensitieve vrouwen

‘Hooggevoelig, ik???’

Ongeveer 7 jaar geleden had ik een burn-out. Helemaal op was ik. Het kwam door werk, ja dat was het. Dacht ik. Maar een burn-out krijg je niet ‘door werk’. Het is door een combinatie van factoren. Ik kwam in gesprek met een coach, zij vroeg me of ik bekend was met ‘hooggevoeligheid’. Dat was ik niet..

Ik genoot van de drukte, ik heb jaren in de horeca gewerkt. Hoe drukker de dagen, hoe voller het terras hoe beter! Maar ooooh wat had ik ook een enorme behoefte aan rust! Helemaal in mijn eentje, daar kon ik goed van opladen. Als kind zijnde genoot ik al van boeken lezen, ik haalde er 10 per week (maximale aantal) en las ze allemaal uit. En ook nu lees ik nog heel, heel graag! Die combinatie zorgde destijds nogal voor verwarring. Genieten van drukte,  maar me daarna ook ontzettend moe voelen en niemand om me heen willen. Wat was dat toch?!

Ik kon bijna alle vinkjes van het lijstje aanvinken…
Mijn coach gaf me een lijstje met punten die hooggevoeligheid kenmerken. Check, check, check, check, check, check… en ik besloot het boek van Elaine Aron (grondlegger van hooggevoeligheid) te lezen. Opnieuw… check, check, check… goh het lijkt wel alsof iemand een boek over MIJ heeft geschreven! Ik verdiepte me er meer en meer in, inmiddels heb ik ontzettend veel boeken over hoogsensitiviteit gelezen, me laten bijscholen en vind ik het niet zo vreemd meer dat ik 7 jaar geleden een burn-out had. Hooggevoelige mensen zijn gevoeliger voor prikkels en verwerken die prikkels ook nog eens dieper. En het is daarom super belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en die rust te pakken als je daar zo’n behoefte aan hebt. En te doseren… en je grenzen aan te geven… genoeg om te leren ?

Kleine gevoeligheden, ik was anders dan veel anderen..
Afgelopen woensdag was ik op nieuwjaarsbezoek bij mijn opa, ik wiebelde op mijn stoel. ‘kriebel! Er zit een haar in mijn shirt!’ mijn opa en man keken me vragend aan en mijn opa vroeg ‘hoe kan je dat nou voelen?!’ en dit soort kleine dingetjes heb ik altijd gehad. Zo vond ik het bijvoorbeeld vreselijk als er een vriendinnetje bij mij kwam spelen en ze op het mijn bed ging zitten. ’s Avonds als ik naar bed ging rook mijn bed niet meer naar mij, maar naar haar! En ik bekommerde me om de insecten, genoot van de zomerse dagen op het strand en in het bos.



Voldoen aan de verwachtingen van de rest van de wereld.
Maar ik voelde ook heel sterk aan wat anderen van mij verwachtten. En dit zorgde ervoor dat ik me ging aanpassen, aanpassen aan wat mensen graag wilden zien. Of wat ik DACHT dat mensen graag wilden zien. Zo hadden wij vroeger een hond, Kayla. En als mijn vader naar het buitenland was voor werk, dan liet mijn moeder haar ’s avonds uit. En ik nam zo aan dat mijn moeder het ongezellig vond om in haar eentje te lopen. Dus liep ik mee. En dus voelde ik me de volgende dag moe omdat ik te laat naar bed was gegaan. Maar de verbinding was erg belangrijk. En voldoen aan de verwachting..

En dat nam ik gedurende mijn jeugd mee. Mijn pubertijd in en ook daar probeerde ik te voldoen aan verwachtingen van anderen. Nog net even dat ene dossier erbij pakken op werk, ceremoniemeester zijn op een bruiloft? Geen probleem! Mijn verjaardag moest tot in de puntjes geregeld worden, want het moest PERFECT! Tot ik dus in de burn-out terecht kwam. Zelfs boodschappen doen was teveel. Zoveel geluiden, zoveel mensen, felle lichten. Ik was uitgeput als ik thuiskwam.

Ik herstelde stukje bij beetje van mijn burn-out, leerde mezelf beter kennen. Maar de gevoeligheid bleef. Maar door de gesprekken met mijn coach kwam ik er dus achter dat die gevoeligheid iets is wat bij mij hoort. En dus iets is wat niet zal verdwijnen. Maar juist iets is wat ik ruimte mag geven. In de loop der jaren heb ik hierin steeds meer mijn weg gevonden. En ik leer nog steeds! Want ontwikkeling is iets wat je leven lang doorgaat! Steeds op een ander vlak en steeds een laagje dieper.

Wat doe ik nu anders?
De dingen die je helpen zijn voor iedereen anders. Er zal overlap in zitten, maar ieder persoon is anders en ieder persoon heeft andere behoeften, een andere invulling van zijn of haar leven.

Ik doe de boodschappen nu op momenten waarop het niet druk is en bij voorkeur NIET aan het einde van de dag. Want dan is mijn energiepeil al wat lager en dan is de laatste plek waar ik wil lopen een supermarkt!

Ik plan tijd in mijn eentje in. En met in mijn eentje bedoel ik ECHT in mijn eentje. He-le-maal alleen thuis! Zodat ik alleen op mezelf hoef te letten en letterlijk ruimte voel.

Ik zorg voor voldoende frisse lucht. Als ik in het bos of op het strand loop, voelt het alsof iemand mijn stekker in het stopcontact doet en mijn batterij wordt opgeladen. Zelfs door naar een foto te kijken met een bos voel ik het al een beetje!

Ik zorg voor gezonde voeding. Voldoende water, lekker veel groenten en fruit. En ook deze zoektocht gaat steeds verder. Hoe meer ik me bewust wordt van de invloed van voeding op mijn lijf en op hoe ik me voel, hoe meer veranderingen ik daarin ook doorvoer. Zo kan ik nu duidelijk voelen dat ik me na het eten van bijvoorbeeld een stuk taart, me duidelijk minder fit voel. En dat batterij gevoel wat ik hierboven beschreef heb ik ook na het eten van een salade.

Ik kies bewust met wie ik afspreek en wanneer en hoe lang. Waar wil ik mijn energie aan ‘besteden’ ? Wat geeft mij energie? Wat kost mij energie?

Ik blok momenten in mijn agenda. Waar ik voorheen een aantal avonden achter elkaar afspraken plande en ook overdag een volle agenda had, staan er nu kruizen in mijn agenda. Zodat ik de balans bewaar en juist óók tijd kan indelen zoals ik dat wil!

Hooggevoeligheid als kracht!
Hoe meer ruimte ik mijn gevoeligheid geef, hoe meer ik het ook kan inzetten als kracht. Want naast dat het soms een uitdaging blijft om gevoeliger te zijn dan veel andere mensen, vind ik het een heerlijke eigenschap die ik absoluut niet zou willen missen! Ik vind de verbinding met anderen fijn, ik vind het fijn om mijn kinderen zo goed te kunnen aanvoelen. Ik vind het fijn dat ik zo kan genieten van een kopje thee in de zon. En van de vlinders die vliegen, de geur van bloemen, het eerste lente zonnetje, ik vind het fijn om verbanden te zien zodat ik kan schakelen op wat nodig is. Om verschillende dingen bij elkaar te brengen tot een nieuw plan! Om creatief aan de slag te gaan, zowel met tekenen als het in elkaar zetten van een nieuwe workshop!

En tijdens het coachen kan ik door deze mooie eigenschap heel goed aansluiten op de kinderen en hun ouders. Soms worden dingen die er wel zijn niet gezegd. Maar die dingen zijn super belangrijk. Vaak nog belangrijker dan de dingen die wel gezegd worden.

De wereld heeft de combinatie van hooggevoelige en niet hooggevoelige mensen nodig! Er is een bewustzijnsgolf bezig. Steeds meer mensen worden zich bewust van onze invloed op de aarde, de natuur en op elkaar. Steeds meer mensen zien en voelen hoe we bewuster kunnen leven. Hoe we juist kunnen bijdragen aan een mooie wereld, in plaats van steeds meer kapot te maken. Hooggevoelige mensen zien veel verbanden, hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en willen vaak ook een rol spelen in deze processen.



Gun jij jezelf ook een ontwikkeling in je gevoeligheid? Geef je dan op voor de workshop voor hoogsensitieve vrouwen op woensdag 22 januari 2020 van 09:30 tot 11:30. We gaan aan de slag met jouw dromen en verlangens. Waar wil jij dit jaar jouw aandacht aan geven? Waar krijg je energie van? Meld je aan via het contactformulier:

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Jouw investering is € 20,00 en hiervoor krijg je mijn oprechte aandacht, koffie, thee en lekkers! We maken een visionbord als een mooie herinnering aan wat voor jou belangrijk is!

System overload!!!

coachpraktijk-stefanie alignmentlist, blog, hooggevoelig, hoogsensitief, hoogsensitievemoeders, zelfzorg , , , ,

Het is 5 december. Ik zit achter mijn laptop te werken. Na een paar weken van flinke drukte, behoefte aan rust. Aan ontspanning. Aan ruimte. Ik maak al lange tijd gebruik van een ‘alginmentlist’ en heb dat de laatste paar weken laten versloffen. Op die lijst (klinkt heel groot, maar het is maar een klein lijstje ? ) staan activiteiten die mij helpen goed in mijn vel te zitten. Vaak is het dan ook 1+1 = 2 als ik voel dat ik minder energie heb. Zo ook deze week.. ik merk dat ik me moe voel, geen zin had om dingen te ondernemen (de bank zat veel te lekker… Netflix was veel te leuk) en ik snauwde tegen man en kinderen. Werd knorrig als ik iets liet vallen (wat ook 100 keer vaker gebeurde..), had hoofdpijn en stijve schouders. Niet hoe ik het wil. Met een blik op mij alignmentlist dacht ik… ‘tsja het is tijd om de boel weer een beetje aan te scherpen! Veel lege vakjes op plekken waar ik eigenlijk graag kruisjes wil zien..’ Ik trek mijn hardloopschoenen aan en ga naar buiten. De kou in. Het is namelijk rond het vriespunt. Echt koud!

Wat staat er op jouw lijst?

Voor iedereen is zijn ‘lijst’ anders. Voor ieder individu werkt iets anders goed om op te laden. Voor de één is dat met vrienden afspreken, voor de ander juist tijd alleen. Creatief aan de slag, een boek lezen, muziek maken, wandelen, hardlopen, rondje fietsen, opruimen. Het kan van alles zijn. Wat op mijn lijst bijvoorbeeld staat zijn hardlopen, mediteren, meer dan 7 uur slapen, voldoende groenten en fruit eten, mijn intentie voor de dag zetten en affirmaties. Ik merk inmiddels dat wanneer ik dit lijstje netjes afwerk, het beter gaat met mij en dat ik super lekker in mijn vel zit. Waardoor ik dus niet ga snauwen tegen man en kinderen. En vooral wél kan genieten van samen een spelletje doen of een potje voetballen! En daar ook energie voor heb!

Tijd alleen… En daarmee bedoel ik niet in een oncomfortabele lotus houding maar gewoon hoe het fijn voelt!

Voor mij is tijd in mijn eentje ook erg belangrijk, net als voor veel hoogsensitieve mensen. En met alleen bedoel ik ook echt alleen. In mijn eentje thuis. Stilte, rust, ruimte.. Kan ook in een bos zijn. Maar even alleen met mijn gedachten. Ook mediteren helpt me hierbij. Na een minuut of 10 komt er een soort rust in mijn hoofd. Een aantal jaar geleden volgde ik een mindfulness cursus, op zoek naar rust. Op zoek naar ontspanning. Maar ja.. zoeken zoeken.. Zo werkt het natuurlijk niet. Die ontspanning en rust mocht ik toch echt in mezelf vinden. En dus gaan zitten. En zijn. Ik dacht altijd, dan moet je dus minimaal een half uur mediteren. Man man man dat vind ik echt veel te lang.

Onlangs las ik één van de boeken van Jelle Hermus. Hij schrijft, beter iedere dag vijf minuten dan niet. Oké daar kan ik wel wat mee. Dus nu probeer ik iedere dag een kwartier te gaan zitten, gewoon lekker warm in mijn bed. Niet in één of andere super onfortabele lotushouding. Maar met een heerlijk warme deken over mijn benen heen. Of op de bank, als dat zo uitkomt. In het zonnetje. Ik zet de timer op een kwartier. Het werkt. Na het kwartier voel ik me alsof ik een middagdutje heb gedaan en ziet de wereld er toch wel een beetje anders uit. Alsof ik ergens een stekker in een stopcontact heb gedaan en mijn batterijtje weer een beetje opgeladen is. Dat heb ik overigens ook in het bos. En op het strand. Als ik een blikje energie naar binnen werk. Heerlijk!

Het cliché is echt waar… zet eerst je eigen zuurstofmasker op!

Maar goed… conclusie van mijn blog is natuurlijk dat goed voor jezelf zorgen super belangrijk is. En je zult het vast al heel vaak gehoord en gelezen hebben. Maar het is echt zo.. en het leven komt met pieken en dalen. Dat zal zo blijven. En in de ene periode zal je beter voor jezelf zorgen dan de andere periode.. maar het gaat erom dat je ZELF weet wat JOU helpt om de draad weer op te pakken, weer beter voor jezelf te zorgen, meer tijd voor jezelf te nemen… en hoe meer jij dit voor jezelf gaat doen, hoe meer je kinderen dit zullen herkennen. En overnemen. Kinderen luisteren niet naar wat wij doen, ze doen wat wij doen.  

Wil je ook aan de slag met jouw ‘lijst’? Stappen zetten naar meer rust binnen jouw gezin? Dan helpt mijn gratis e-book jou verder! Je kunt m downloaden door onderstaand formulier in te vullen !

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Ze geniet van het Sinterklaasfeest maar dan.. Ik zie haar verstijven en haar lip trillen… mijn moederhart zegt: ‘Neem haar mee!’

coachpraktijk-stefanie blog, hoogsensitief kind, hoogsensitiviteit , , , , , , , , ,

Sinterklaas, een tijd vol gezelligheid en samenzijn. Maar ook heeel, heeel veel indrukken en prikkels. Vorige week plaatste ik een aantal posts met tips om je kind te kunnen ondersteunen in deze tijd van het jaar. Want hoe gezellig het ook is, de emmertjes raken toch sneller vol.

Maar wat als het écht een rommeltje is? Alles is anders!!!
Gisteren namen onze kinderen hun laars mee naar school, schoen zetten op school. Super spannend en super leuk! Wat zou er in zitten? Zou Ozosnel weer in school poepen? En de juf had het ook over een rommelpiet? Gisteren was het allemaal nog leuk, ‘ik heb er zo’n zin in!!!!’ Vanochtend begonnen we de ochtend met ‘mama, ik heb zo’n buikpijn, ik ben ziek, ik wil niet naar school ik wil bij jou blijven!’ De jongste.. net vier en nog niet zo lang op school. Het eerste jaar Sinterklaas op school. Ik vroeg haar wat ze er van vond dat ze gisteren haar schoen op school had gezet en dat de juf het over de rommelpiet had. Dat vond ze wel erg spannend, want wat als de klas écht een rommeltje was?! Een paar extra knuffels en geruststellende woorden ‘mama gaat mee naar school en we gaan samen kijken’ en daar ging ze, toch naar school. Knuffel onder haar arm en gaan!

Dat koppie had voordat we überhaupt op school waren dus al overuren gedraaid. Want alles ‘moet’ overdacht worden. ‘Wat als het écht een rommeltje is? Wie gaat dat dan opruimen? Maar je moet toch je eigen rommel opruimen? Wat als mijn schoen weg is? Wat zou er in mijn schoen zitten? Wat als de sleutel van de juf kwijt is? Want de juf zei dat ze een keer de sleutel gepikt hebben..’ En dan moet de dag dus nog beginnen..

Van dikke tranen tot dikke pret! Een batterij aan intense emoties in een kwartier tijd.
Oei oei oei… op weg naar school viel haar knuffel in een regenplas. Dikke tranen, knuffel nat en absoluut niet meer knuffelbaar voor op school. En nee toch? De deur van de klas was dicht! En de juf stond in de gang. Hé dit is anders dan hoe het normaalgesproken gaat, op iedere andere schooldag. Eén grote dolle boel! De kinderen zochten de sleutel en gluurden door het raam. Dikke pret en helemaal hieperdepiep! Ze deed vol enthousiasme mee, ‘Ozosnel is in de klas geweest!!!’  en ze zochten samen naar de sleutel. De deur ging open en er was een puzzel. De cadeautjes liggen in de stal! En hop in één grote optocht van dolenthousiaste kinderen naar de stal. Zoeken zoeken en ja hoor, dat ligt een zak met cadeautjes.

Vertrouwen en loslaten
Ineens zie ik het gezichtje van mijn dochter betrekken, schoudertjes opgetrokken. ‘Wil je een knuffel van mama?’ en ze kruipt tegen me aan. ‘Ik wil met mama mee naar huis’. Ik vertel haar dat ik haar eerder ophaal vanmiddag, dat ze dan lekker met mama kan knuffelen. De juf neemt haar over, ‘kom we gaan je knuffel op de verwarming leggen’. Dan kan ze in ieder geval naar haar knuffel kijken. En ik vertrek naar huis. Mijn moederhart zegt: ‘neem haar mee!!!’ maar ik weet ook dat ze geniet van het feest en dat als ik weg ben dat het weer goed gaat. Voor ons allebei een stukje loslaten. In kleine stapjes..

Rest and recharge
Ze vindt de gezelligheid zo ontzettend leuk, geniet van het samenzijn, het grote feest van Sinterklaas, de versierde klas en natuurlijk van het lekkers ?. Maar ook haar emmertje is sneller vol,  net als mijn emmertje overigens. (Respect voor de juffen, 20 van die dol enthousiaste kleuters!) En dat is iets om rekening mee te houden. Plan een extra middagje thuis in, kruip lekker samen op de bank met een boekje, een film of ga knutselen. Dan kunnen jullie samen weer opladen voor de volgende dag zodat je kind ook dan weer plezier kan hebben in het feest!